MİLLİ ŞUUR UYANIKLIĞI -Hüseyin Nihâl Atsız

[erzurumlu25]

Milli şuurun uyanık olduğu yerlerde doktor sahte rapor vermez. Mektebe gelmeyen talebe hastaydım diye yalan söylemez. Kadınlar ve erkekler; aşkı, millet ve vatan duygularından üstün tutmaz. Sancak kutlanır ve saygı görür. Bayrak, katlanmak için bile yere konmaz. Ecdat mezarlarında hayvanlar otlamaz ve hele fahişeler ve yabancı kan taşıyanlar orada zina yapacak kadar müsamaha göremez.

Milli şuur bir milletin, kendini duyması ve bilmesidir. Hem duyguya, hem de düşünceye dayanan milli şuur bir milletin manevi kuvvetlerinden en mühimidir. Milletlerin hayatını koruyan dört müdafaa hattından en geride olanı, yani sonuncusu ve en mühimi milli şuurdur. İnsan uzviyetinin akciğerler, karaciğerler, kalp ve beyin nasıl dört mühim istihkâmı ise bir milletin de ordu, istiklal, dil ve milli şuur dört büyük kalesidir. Bir millet ordusunu kaybedebilir. Fakat dilini sakladıkça o millet yaşıyor demektir. Dilini kaybeden bir millet ölmüş sayılır. Buna rağmen bir millet, dilini cebri sebeplerle kaybettiği halde milli şuuruna sahipse o millet ölmeyecek demektir. Milli şuuruna malik olan bir millet kendisine zorla kabul ettirilen yabancı dile rağmen hakiki hüviyetini bilir ve günün birinde bu milli şuur sayesinde öz dilini yabancı bir dil tahsil eder gibi öğrenerek hakiki benliğine döner. Bunun en güzel örneği Lehistan Türkleridir. Türkçeyi asırlardan beri unutup Lehçe konuştukları halde Türklüklerini unutmamışlardır ve günün birinde Türkçe konuşacaklardır.

Milli şuurun uyuşuk veya uyanık olması milletlerin yaşama kabiliyetleriyle mepsuten mütenasiptir.
Milli şuurun uyanık olduğu yerlerde yabancı unsurların borusu ötmez. İdare işlerinin başına mühim yerlere yabancı kan taşıyanlar gelemez. Orada ilim "milli menfaatin emrindedir. İlim, ilim için değil, milletin büyüklüğü ve şanı için yapılır."

Milli şuurun uyanık olduğu yerlerde millet yabancıyı kendisinden saymaz. Yabancı kan taşıyanlar vatandaş ve tebaa olsa bile yine yabancı sayılır, ona güvenilmez. Yabancılarla evlenilmez. Hele yüksek tabakada bu evlenme hiç görülmez. Kanunlar yalnız milli menfaati korumak ve milleti yükseltmek için yapılır. Tarih yalnız milli şan ve şeref bakımından mütalaa olunur. Maziye sövülmez. Yabancı milletler ve şahıslar milli kadroya sokulmaz. Maziyi, milli mefahiri, ahlakı, aileyi, seciyeyi, fazileti, kahramanlığı, milliyetperverliği, vatanperverliği açıktan açığa veya sinsice baltalayan yazılara, eserlere, filmlere, piyeslere, konferanslara müsaade olunmaz. Millete hitab eden ve halkı terbiye de rol oynayan müesseselerin başına ancak o milletin kanını taşıyan iktidarlı, ahlaklı ve zeki insanlar getirilir.

Milli şuur uyanık olunca iltimas, rüşvet ve haksızlık kalkar. Hizmeti olanların hizmeti inkâr olunmaz. Tarihi şahsiyetlere hakiki değerleri verilir. Ne, ufacık kusurları yüzünden dev gibi adamlar küçültülür, ne de mevhum büyüklükleri dolayısıyla ahlaksız insanlar devleştirilir. Avukatlar millete hakaret etmiş yabancıların müdafaasını üzerine almaz. Soysuzlaşmış tipler, yarı çılgınlar, milli, dili doğru dürüst bilmediği halde kendini gençliğin lideri sanan manyaklar ve budalalar gazete ve dergilerde kendilerinden daha kuvvetli ve meziyetli olanlara saldırarak fikir ve ülkü müdafaası perdesi altında kendi cüce şahsiyetlerinin reklâmını yapamaz.

Milli şuurun uyanık olduğu yerlerde doktorlar sahte rapor vermez. Mektebe gelmeyen talebe hastaydım diye yalan söylemez. Milli şuurun olduğu yerde hiç bir zaman yalan söylenmez. Kadınlar ve erkekler, aşkı, millet ve vatan duygularından üstün tutmaz. Sancak kutlulaşır ve saygı görür. Milli renkler her yerde ululanır. Bayrak, katlanmak için bile yere konmaz. Ecdat mezarlarında hayvanlar otlamaz ve hele fahişeler ve yabancı kan taşıyanlar orada zina yapacak kadar müsamaha göremez. Küçük büyüğün, talebe öğretmenin, memur amirinin aleyhinde söz söylemez. Kadınlara saygı gösterilir. Kadınlar kokotlaşmaz. Talebe milli heyecanla coşan yürek taşır, fakat ciddi ve disiplinlidir. Öğretmenler iltimas yapmaz. Talebeler kopya etmez. Herkes hakkına razıdır. Dün mektebe başlayanlar bugün üstatlık davasına kalkmaz. Vazife mukaddes tutulur.
Milli şuurun uyanık olduğu yerlerde dil kıskançlıkla korunur. Dilin sarf ve nahvini bozmaya kalkıp bunun hakkında yazı yazan çılgınlar alkışlanmaz, bilakis tımarhaneye sokulur. Herkes kendi keyfince bir imla kabul etmez. Milli şuur uyanık olunca başıbozuktan kurmay, vatan haininden profesör, hekimden lisaniyatçı, cahilden müverrih, yabancıdan nazır, Yahudi den başvekil, serseriden idealist çıkmaz.

Milli şuur bir ışıktır. Yurdu aydınlatır ve gizli köşelere sinmiş olan bütün akrepleri açığa çıkararak karanlıkta iş görmelerine engel olur. İnsanda beyin ne ise millette de milli şuur odur. Ciğeri, akciğeri ve hatta bazen kalbi kurşunla delinen bir adamın yaşadığı vakidir. Fakat beynine kurşun yiyen bir insanın yaşamasına imkân yoktur. Bunun gibi bir millet ordusuz ve istiklalsiz yaşayabilir. Hatta dilini kaybetse de ölmeyebilir. Yeter ki milli şuuru olsun...

Milli şuur bir milletin yaşama iradesi, hayat kaynağı ve en kuvvetli silahıdır. Yirminci asırda milli şuuru olmayan milletler yıkılmağa mahkûmdur.

Hüseyin Nihâl Atsız

10 Mart 1952, Maltepe, Çınaraltı, 1942, Sayı: 33 Kızılelma, 1948, Sayı: 10