Tanrı Dağları'ndaki 37. yılı kutlu olsun!

[GökBörü]

Atsız; bizi atının terkisine alarak Karakurum'a bir ok atımı mesâfedeki bir ulu otağın önünde indirdikten sonra "Bundan sonra başınızın çâresine kendiniz bakın!" diyen ve biz orada biraz şaşkın ve biraz çâresiz kalakalırken altındaki küheylânı mahmuzlayıp dörtnala Tanrıdağı'na doğru gözden kaybolan adamdır.

Tanrı Dağları'ndaki 37. yılı kutlu olsun!



Ömrünü ve öğretmenliğini, Türk ülküsüne adayan ve bu ülkünün yılmaz bir savaşçısı olan târihçi, şâir ve yazar Hüseyin Nihâl Atsız hocamızı kaybetmenin acısını milletçe duymaktayız. Tesellimiz O’nun ve ülkü arkadaşlarının, temelini bilhassa 1944’te attıkları Türk milliyetçiliğinin bugün milyonların kalbinde ve beyninde yer etmiş olmasıdır. Yakından tanımak bahtiyarlığına eriştiğim rahmetli Atsız hocam; evet, dediğim gibi 40 şehitle uçmağa varan Kür Şad Han’ın huzuruna sen 35 genç ülkücü şehit gencimiz ile çıkmaktasın. Cümlesine rahmet, asil milletimize başsağlığı dilerim.
Tahsin ARIKAN


Nihâl Atsız Bey’in vefâtını derin bir üzüntü ile öğrendim. Esir Türkler dâvâsına çok değerli hizmetleri geçmiş, hayâtını Türk milletinin lâyık olduğu şerefli mevkîe ulaşması ülküsüne adamış bu büyük insanın kaybı, Doğu Türkistanlıları derinden yaralamıştır. Hizmetleri unutulmayacaktır. Ardından gelen ve O’nun dâvâsını sırtlanan nesiller bütün dünyâ Türklüğünün esâretten kurtulduğu, dün olduğu gibi kıt’alara hükmettiği günleri görecektir.
İsa Yusuf ALPTEKİN


Atsız ve Sançar. Bu iki ismi ne zaman hatırlasam aklıma Kültigin ve Bilge kağanlar gelir. 1250 sene öncesinin bu ölümsüz kahramanlarıyla beynimde bir çağrışım yapar. Atsız ve Sançar’ı bunlara benzetirim ben. Onlar da ikinciler gibi iki kardeşti. Önce Kültigin, bir sene sonra da Bilge Kağan gittiler. Tıpkı Atsız ve Sançar gibi… Atsız ve Sançar 20. asır Türkiye’sinin birer Kültigin ve Bilge Kağan’ıydılar. Tıpkı onlar gibi çetin bir devrede dünyâya geldiler. Türklük için yaşadılar, Türklük için savaştılar, Türk gibi öldüler. Mizaç ve karakterleri de aynen onlara uygundu. Demek ki Allah onların bir benzerini bizlere 1250 sene sonra gösterecekti. Çok uzun bir zaman… Allah’a dûa edelim ki bir üçüncü Kültigin ve Bilge Kağan’ı bizlere göndermekte, gözlerimizi yollarda bu kadar bekletmesin.

Kemal Fedai COŞKUNER

Hayatı boyunca Atsız ile uğraşılmıştır. Her seferinde de uğraşanlar yenilmiştir. Mağlup olanların yerine yenileri gelmiş, fakat ne Atsız'ı yıldırabilmişler ne de ''ülkü''sünü yenebilmişlerdir.

Atsız, hayatında bir defa, o da ölüme karşı, mağlup olmuştur.

Osman F. Sertkaya
*********************
O gün Tanrıdağı’nda tan ağardığı çağda,
Dediler Oğuz Han’ın otağına giren var.

Ve Tanrı-Kut Mete’nin huzurunda Atsız’ı
Kür Şad’la Kül Tigin’le diz vururken gören var.

Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu

Türk milliyetçiliği Türkçülük ülküsünün büyük evlâdı Hüseyin Nihâl Atsız’ı beklenmedik bir anda toprağa verdik.Köklü bir mâziye sâhip yüce Türk milletinin yüzyıllardan beri şuûr altında bekleşen, içimizdeki yabancıların ve Türk düşmânlarının ihânetlerine karşı duyulan ve birkaç asırdan beri çekilen sıkıntıların ve felâketlerin meydâna getirdiği tepki ile ortaya çıkan Türkçülük hareketini büyük ülkücü Ziya Gök Alp’in son zamanlarında ve onun ölümünden itibâren bayrağını teslim alan hiç şüphesiz ki Nihâl Atsız’dır.Ziya Gök Alp’in cenâze merâsiminde olaylar çıkaran milliyetçilik düşmânlarını evire çevire dövenlerin başında Nihâl Atsız vardı.Devrin kozmopolit teşekkülleriyle millî duygularını inciterek olaylara karşı çıkan o zamanki bozkurt amblemli Millî Türk Talebe Birliği bu defâ da Ziya Gök Alp’in tabutuna karşı saygısızlık yapanlara gereken dersi vermişti.Onun, Ziya Gök Alp’ten devir aldığı kıvılcım, ardından Büyük Türkiye Ülküsü’nü yakan meşalelerle semâya doğru yükseliyor.Atsız hocamız müsterih uyusun, Yüce Allah’ın rahmeti üzerine olsun.

Cemal ANADOL

Türkçülüğün yüce burçlarından biri daha toprağa düştü. Bir ömür boyu eğilmeyen, bükülmeyen, kırılmayan Atsız, sonunda ecele (ve galiba sâdece ona) yenildi. Bugün bu mübârek bayram günü her Türkçü nün evinden cenâze çıkıyor gibidir. Zirâ, Atsız'ın şiirlerinden, yazılarından, romanlarından, sohbetlerinden ve öğretmenliğinden birer parça, büyük Türk ülküsüne gönül vermiş herkesin kalbinde, hafızasında, benliğinde mutlaka yaşamaktadır.Kolay alışılır bir boşluk, katlanır bir yokluk değil! Bir başka Türkçü'nün mezar taşına kazdırdığı tek satırı, şimdi Atsız'ın başucundaki kitâbede okumak O'na saygının en büyüğü olmalıdır.

Altan DELİORMAN
*********************
“Dava adamlığı ilkeli duruş ister. Yere ve zamana göre değişmeyi, kaypaklığı, her gelen iktidara göre davranma onursuzluğunu kabul etmez. Atsız Bey, düşmanlarını kendine hayran bırakacak kadar ahlâklı, dürüst, sözünün eri üstün kişilik sahibi idi. Atsız Bey romanları, makaleleri, tarih ve edebiyat araştırmalarıyla Türk milliyetçiliğinin özel adı olan Türkçülüğü, Türk yüreğine işledi.

Türk duygusu
her Türkçüye en tatlı kımızdır;
Türk ülküsü candan da aziz bayrağımızdır.
………………………………………………
Darbeyle gönüllerde yatan ülkü silinmez!
Atsız yere düşmekle bu bayrak yere inmez!

Atsız Hocam bu bayrak; Tanrıkut Mete Han’ın “Gökyüzü çadırımız, güneş tuğumuz olacaktır” ülküsünü taşıyan ülkü devlerinin gönüllerindedir. Sen de yerde değil, o gönüllerdesin. Yiğit ülkü devi, Türkçülüğün yılmaz savunucusu seni saygı ve rahmetle anıyoruz. Ruhun şad, sonsuz hayattaki yerin Uçmağ olsun inşallah.”
(Atsız Bey ve Yiğit Yüreklerin Ülküsü başlıklı yazımdan)

Gazi Çevik

1975 yılı Kurban bayramın birinci günü, Osmanağa Camii'nden bir cenaze kalkıyor: Hüseyin Nihal Atsız... Türk'ü Türk yapan adamlardan biri. 11 Aralıkta uçmağa varmış ve o gün defnediliyor.Hoca Efendi, er kişine niyyetine dediği an, ikinci saftan bir ses yükseliyor: Sesin sahibi, sakin efendi duruşuyla tanınan rahmetli Fethi Gemuhluoğlu, isyan ediyor: Hoca efendi, o musalla bugüne dek öyle bir er kişi görmemiştir ve görmeyecektir!!! Atsızdan her bahis, kelimenin hakkını vere vere "ER KİŞİ" niyetinedir...