Damat Ferit’ler, Ali Kemal’ler, İştirakçi Hilmi’ler...

[GökBörü]

Emperyalizmin gözüne girmek isteyen numaracı cumhuriyetçiler, etnikçiler, liberaller, “yetmez ama evetçiler”, “özür diliyoruz.com” ekibi, milli- mukaddes değer simsarları bir parça tarih okusalar görürlerdi: Emperyalizm, az gelişmiş ülkelerde en çok işbirlikçiyi, en çok devşirmeyi, en çok uyduyu etnikçilerden ve dincilerden bulur. Tarihsel ve evrensel bir tunç yasasıdır bu. Ortadoğu’da da böyledir, Anadolu’da da. Dün İngiltere böyle yapmıştır, bugün ABD böyle yapmaktadır.

Mesela, kekoçülük yapanların Irak’ta “Kuzey Irak” dediği yere, onları maşa olarak kullanan ve de emperyalizmin kitabını yazan İngilizler “Güney Kürdistan” derler. Bölgedeki petrol kaynaklarını ele geçirmek için dün dedesini İngilizlerin kullandıkları adamı, yani Barzani’yi, bugün ABD kullanır. Ve eş başkanın partisinin büyük kongresinde bu adama “Türkiye Seninle Gurur Duyuyor” diye alkışlarla tempo tutanlar, aslında Mehmetçiğin katillerinin adamını, işbirlikçisini, koruyucusunu, alkışladıklarını bilmezler. O nedenle, emperyalizm bu bölgede çok kolay zemin, taban, yandaş bulur. Rahat adam devşirir. Ekranlara, gazete sütunlarına, üniversite kürsülerine, sivil tahrip kuruluşlarına (STK) bakın, bu yalın gerçeği görürsünüz.

Emperyalistler açısından bu iş çok da zor değildir. İşgale, askeri müdahaleye oranla çok düşük maliyetli bir iştir. Kansızdır da üstelik, fazla tepki çekmez. “İnsan hakları, özgürlük, demokrasi, sivil toplum, hukuk devleti” laflarını ağızlarından düşürmeden yaparlar. Bağımsızlık sözü verirler. Olmadı, özerklik vaat ederler. Örneğin, Sevr’in yırtılıp atıldığı Milli Mücadele sonrasında, Lozan müzakerelerinde ısrarla gündeme getirilmiştir İngilizler tarafından. Lord Curzon, Türkiye’nin Kürtlere “azınlık statüsü” tanımasını istemiştir. İsmet Paşa ise bu talebin bağımsız bir keko devleti niyeti taşıdığını belirterek, karşı çıkmıştır. O gün İngiltere’nin gündeme getirdiği planın günümüzdeki sahibi ABD’dir. Yardımcılığını ise İsrail ve AB yapmaktadır. İngiliz Muhipleri, Damat Ferit’ler ve Ali Kemal’ler ise çoğalmıştır. Meslek örgütleri, üniversiteler, sendikalar, medya, siyasal partiler onlarla doludur.

Milli Mücadele’nin başlamasından sonra patlak veren keko isyanları, Cumhuriyet’in ilanından sonra da sürmüştür ki, arkasında emperyalizmin olduğunu sadece bizim arşivlerimiz değil, İngiliz ve Rus arşivleri de yazar. Kimi kendini bilmez cahillerin “solculuk, devrimcilik” adına sahip çıktıkları etnikçilik, mezhepçilik, bölgecilik, aşiretçilik, hemşericilik gibi feodal bağlar, şeyhlik, şıhlık, dedelik, babalık gibi Ortaçağ kalıntısı aidiyet, mensubiyet ve kimlikler (Şeyh Saitler, Saidi Kürdiler, Seyit Rızalar, Derviş Vahdetiler) hep emperyalizmin maşası olmuşlardır. Menemen’de de Tunceli’de de… Şeyh Sait İsyanı’nda da, Kubilay ve arkadaşları katledilirken de, Dersim İsyanı’nda da… Emperyalizm, etnik, dinsel, mezhepsel bağları bugün Suriye’de, Irak’ta, Libya’da, Türkiye’de kaşıdığı gibi, dün de kaşımıştır.

Bunu yaparken bir taşla birkaç kuş vurmuştur. Bir kuzudan birkaç post çıkarmıştır. Güçlü, bağımsız, etkili, onurlu bir Türkiye istemediklerinden, Güneydoğu Anadolu bölgemizde emperyalizmin güdümünde bir Kürdistan’ın, Doğu Anadolu’nuzda yine emperyalizmin uydusu bir Ermenistan’ın, Karadeniz bölgemizde emperyalizmin maşası bir Pontus Devleti’nin varlığını Türkiye’nin küçültülmesi, bölünmesi, parçalanması açısından zorunlu görmüşlerdir. Böylece kendilerine mecbur, mahkûm, muhtaç küçük devletçikler yaratarak, tüm bu coğrafyaya yerleşmenin yolunu açmak istemişlerdir. Niyetleri bu uydu devletçiklere Ortadoğu’da ileri karakol vazifesi gördürmek, Mezopotamya’daki petrol kuyularının bekçiliğini yaptırmaktır. Planları aynı zamanda yurttaş kimliğinin, sınıf bilincinin gelişmesini de önlemektir.


Emperyalizmin bu adımlarına karşılık, Cumhuriyet’in feodalizmi tasfiye etmeye dönük adımları, hamleleri, çabaları ise hem emperyalizmi hem de onun uzantısı, uydusu, işbirlikçisi olan aşiret reislerini, tarikat şeyhlerini, ağaları, dedeleri, babaları, seyitleri rahatsız etmiştir. Ve aynen Arap coğrafyasında olduğu gibi bu feodal bağlar, Anadolu’da da İngiliz emperyalizminin çok işine yaramıştır. İngilizler, Anadolu’daki antiemperyalist Milli Mücadele’yi ve ardından da Cumhuriyet’i, Hindistan başta olmak üzere İngiliz sömürgelerine ilham vereceğinden, örnek olacağından korktukları için, daha başında boğmak istemişlerdir.

Bu gerçekleri bilmeden siyaset yapılmaz. Solcu da, sağcı da, milliyetçi de, devrimci de, muhafazakâr da olunmaz. Emperyalizmin uydusu olanlar bilmezler, ama onların solcusu da, komünisti de, liberali de milliyetçidir. Ama bizimki gibi mazlum milletler milliyetçisi, yurtsever, ulusalcı değildir. Irkçıdır, faşisttir, yayılmacıdır, sömürgecidir. Alman Sosyal Demokrat Partisi de böyledir, ABD’nin her işgalini desteklemiş olan, asker yollayan İngiliz İşçi Partisi de böyledir, Sarkozy’nin Libya politikasını alkışlayan Fransız Sosyalist Partisi de böyledir. Ve bunların uzantıları elbet Türkiye’de de vardır. Nitekim adında Türkiye olan sosyalist- komünist partilerin, Atatürk’le, Cumhuriyet’le, Türk bayrağıyla ne kadar mesafeli olduğu herkesin malumudur. Ve bunlar o denli cahillerdir ki, bu tavırlarının sadece ideolojik bir yanlış olmadığını, aynı zamanda onları emekçilerden de, geniş kitlelerden de kopardığını göremezler. Nitekim bu cehalet ve körlük, oy oranlarına da, seçmen tabanlarına da yansır. Ustam Attila İlhan’ın sık sık yazdığı gibi, bilinç solcusu olmadıklarından, ulusal kimlik ve ulusal kültürle kavga ettiklerinden, yurt, ulus ve tarih bilincinden yoksun bulunduklarından, onlar majestelerinin muhalefetidir. Hikmet Kıvılcımlı gibi istisnaları hariç tutarsak, çoğunluğu yerli ve milli solcu değildirler. Yine Attila İlhan’a atıfla, dönek bereketi en bol olan kuşağın 68 kuşağı olması, 11 Eylül 1980’de hızlı, keskin devrimci olanların, 13 Eylül sonrasında en hızlı Özalcı kesilmeleri, bunun kanıtıdır.

Terör örgütünün parasıyla, toprak ağalarının paltosunu tutarak, aşiret reislerinin çantasını taşıyarak, ağızlarına “emek, eşitlik, sınıf bilinci, antiemperyalizm, aydınlanma, bağımsızlık, toprak reformu, sömürü” kavramlarını almayanlar, etnikçiliği devrimcilik, mezhepçiliği solculuk, bölgeciliği ilericilik sananlar, majestelerinin muhalefetidir. Emperyalizmin maşalarıdır. Tarihte de hep kullanılıp, çöpe atılmışlardır. Örneğin, ağababaları İştirakçi Hilmi gibi... İngiliz Muhipleri Cemiyeti kadar solcu, Hürriyet ve İtilaf Fırkası kadar komünist olan İştirakçi Hilmi İşgal yıllarında İngilizlerden para almıştır. Mütareke İstanbul’unda ona dokunan olmamıştır. Arabasıyla gezip tozmuş, bol bol para harcamıştır. Kurtuluş Savaşı’na karşı çıkmanın, karşılığını almıştır İngiliz emperyalizminden bu “sosyalist”, aynen siyasi torunları gibi…

Yazıyı ustam Attila İlhan’la noktalayalım: “Türkiye’de hain kontenjanı yüksektir”

Kaynak: http://tarafsizhaber.blogspot.com/2012/12/damat-feritler-ali-kemaller-istirakci.html#ixzz2GLUCuUBl