Türkçülük'ün Güncel Meseleleri

tarafından **erzurumlu25** Perş. 12 Ağus. 2010 - 22:40

30 Yıl Önce Bir İşçi, Öğretmen ailesi - 30 yıl Sonra Bir İşçi Öğretmen Ailesi.

Sene 1979 köyden şehire gelmiş binbir zorluklarla okuyup biri Fen Bilgisi öğretmeni olmuş, diğeri tekniker olmuş bir bayanla bir erkek evlenmişler. Bu çiftten bayan olanı kadrolu öğretmen olarak atanır, diğer ise şehrindeki sigara fabrikasında işçi olarak göreve başlar. Çalışmaya başladıklarından emekli olana kadar iki çocuk büyütürler, o zaman zarfında hemen hemen her Türk ailesinin yaptığı gibi dişlerinden tırnaklarından arttırarak çocuklarına ve kendilerine iyi gelecek hazırlamak için dairelerini alırlar, para biriktirirler hatta ve hatta arabalarını alırlar ortalama üstü arabalardır da bunlar. O iki çocukları Türkiye’nin en iyi üniversitelerinde iyi bölümler bitirir. Uzun lafın kısası onlar önlerine çıkan devletlerinin verdiği iyi kötü fırsatları güzel değerlendirir gelecek için bu ülkenin, milletin yegane direği olan yeni nesilleri başarılı bir şekilde yetiştirir.

30 yıl sonrasında benzer bir çift evlenmeye kalkar, tam evlenecekken Tekel özelleştirilir, evin erkeği olacak kişi hükümetin onlara reva gördüğü üç-kuruş maaş ve güvencesiz gelecekle karşı karşıya kalır. Üstüne üstük, hükümetin yaptığı propagandalarla Tekel’de çalışırken alnının teriyle kazandığı parayı, sanki bir ülkeyi soyan bir üç-kağıtçıymışçasına beyni yıkanmış insanlar çok görür ki çok görenler de aslında benzer kaderi paylaşmaktadır. Erkek bu dertleri çekerken fen bilgisi öğretmeni olan bayan ise atama beklemektedir. Aslında atanamayacağını bile bile atama beklemektedir. KPSS kurslarına binlerce lira yatırır, ama çok yüksek puan alsa ne olacak? Halbuki birileri inkar etse de ne idealist bir öğretmendir tıpkı birçok Türk öğretmeninin olduğu gibi. Okuluna ataması yapılıp yeni nesiller yetiştirmek için yanıp tutuşur. Ama diyoruz ya atanamaz. Peki bu çift sonrasında ne olur? Ya “bir şeyler değişir, bütün zorluklarla mücadele ederiz” diye evlenir, ya da “hadi evlendik kendimizi de geçindirdik bir şekilde çocuğun, çocukların eğitim masrafları, giyim kuşamı geleceği ne olacak“ diye evlenemez. Hani kolay da değildir ilk ve orta öğretimi geçtik, yurtların çok az olduğu ülkemizde bir çocuğun üniversite masrafını karşılamak. Onların anaları babaları iyi kötü karşılamıştır da onların karşılayabileceğine dair ucundan da olsa hiçbir somut delil yoktur.

Ben 30 yıl önce evlenen çiftin şanslı çocuğuyum. Peki ya ikinci çiftimizin çocuğu olarak doğsaydım? Ben doğmasam da binlerce Türk çocuğu doğacak. Gelecekleri tamamen pamuk ipliğine bağlı, köleliğe mahkum edilmiş verimlilikleri meçhul ücretli öğretmenlerin elinde ilk ve orta-öğretimini tamamlayacak, belki öğrencilerin at gibi yarıştırıldıkları dersaneye bile gidemeyecek. Üniversiteyi kazanacak mı? Büyük ihtimal kazanır artık köyde bile sözde üniversiteler var. Lakin adam gibi sayıda olmayan yurtlarıyla üniversite inşaa eden ülkemde nasıl masrafları karşılayacak? Hadi karşıladı
Bugün bile yüzbinlerce üniversite mezunu açıkta dolaşırken bu açıkta dolaşanların bir kısmı da en iyi üniversitelerden mezunlar oluştururken; güya açıkta kalmayanların büyük bölümü de köle gibi çalıştırılırken yani durum bu kadar kötüye gitmişken o, bugünkü kontenjan arttırımlarının da birkaç yıl sonraya keskin etkisiyle o zaman nasıl iş bulacak? Bulsa da bugün de olduğu gibi üç-kuruş paraya çalışmak zorunda kalacak,bir de hakkını aradığı zaman azla yetindirilen beyni çeşitli teranelerle yıkanmış insanlar tarafından suçlanacak, küfürlere maruz kalacak. Bana kimse ülke düzelecek üretim artacak, kapitalist dünya düzenine tam eklemlenmemiz ileride faydasını gösterecek demesin. Özal’dan beri aynı teraneleri dinliyoruz. Zaten Özal da aradaki 30 yıllık çamura saplandığımız sürecin temel yapı taşı değil mi?
Tardu