Tayyip Erdoğan'a gönderilen CFR Muhtırası - Küresel İhale

[GökBörü]

CFR MUHTIRASI

AKP'nin kuruluş sürecinde Tayyip Erdoğan'a ABD'den gönderilen gizli bir belge, bir memorandum vardı ve bu gizli belgeyi, 3 Kasım 2002 seçimlerden önce, 26 Ağustos 2001 tarihli Büyük Kurultayda 16. Sayfadaki 'Yazıt' sütununda 'Mr. Tayyip Erdoğan'ı ürperten belge' başlıklı yazıda kamuoyuna açıkladık. Erdoğan konuyla ilgili en küçük bir açıklama bile yapmadı! Memorandum belgesini ele geçirdiğimiz zaman, Erdoğan'ın ne cevap verdiğini öğrenmeye çalıştık. Cevabı AKP'nin program ve tüzüğünde bulduk! AKP'nin Genel Başkanı Tayyip Erdoğan, kendisine gönderilen memorandumda belirtilen küreselleşmenin şehir ve devletleri planına uyacağını, parti programında ortaya koydu. Dünyayı yönetmeye soyunmuş elit, millî devletleri parçalamak istiyordu. Bunun için şehirleşme adı altında eski Yunan tarzı şehir devletleri modelini gündeme getiriyorlardı. Tayyip Erdoğan'a söylenen, bu politikaya uyması hâlinde, destek göreceğiydi. Erdoğan da küreselleşmenin şehir devletleri planını, parti programı hâline getiriyordu. Recep Tayyip Erdoğan'a New York'tan gönderilen memorandumda belirtilen Türkiye'nin şehir devletlerine ayrılması plânı, AKP Program ve Tüzüğüne hemen hemen aynı ifadelerle geçiriliyordu. Bakallı adlı lobi şirketi vasıtasıyla Erdoğan'a New York'tan gönderilen memorandumda 'Ankara, yerel yönetimlere otonomi vermek ve millî hükümetin fonksiyonlarını yerel düzeyde merkezi olmaktan çıkarmak zorundadır. Dünya, bütün hükümetlerden bunu istemektedir. Bu memoranduma göstereceğiniz ilgiden dolayı takdirlerimizi sunarız...” deniliyordu... Şirket, ABD’nin eski Türkiye Büyükelçilerinden Abramoviç tarafından yönlendiriliyordu. Abramoviç ise CFR üyesiydi. Memorandumdaki dünya, hangi dünyadır, o belli değil ama bunu, küreselleşme politikalarını ABD vasıtasıyla bütün dünyaya dayatan güç merkezi olarak değerlendirmek gerekir.

MEMORANDUM

To: Mr. Recep Tayyip Erdogan

From: Ms. Ayla Bakkalli

Date: July 2, 2001

Subject: Globalization: Is Turkish politics part of the “solution” or part of the “problem”?

cc: Mr. Muammer Saka and Mr. Süleyman Kaya


Since our last acquaintance one year and half ago in Istanbul arranged by your respected supporters, Mr. Muammer Saka and Mr. Süleyman Kaya, our continual professional dialogue has brought this memorandum to your desk.
As you may recollect, I hold a membership status with the Committee for Human Settlement. It is a committee that holds a consultative status with the United nations that monitors collectively the implementation of commitments set forth in the Habitat Agenda and Agenda 21 of the Conferenge on the Environment and Development. It promotes the provisions of adequate shelter for and sustainable human settlements development in an urbanizing world. We were also the host committee for the Istanbul plus 5 HABITAT Conference, June 6-8, 2001 in New York City and as the spokeswoman on good governance, I discussed of your leadership during your term as Mayor of Istanbul in addressing the squatter dwellers issue in the greater Istanbul area. I am also president of my own private company defined as an emerging market real estate strategic consultant firm represeting public and private partnerships between United States/Canada and Turkey. I construct the private sector role in mitigating the issues on human settlement with the public sector and provide strategic solutions and link between Turkey and International community, conforming along the lines of United Nations/International and National standars.

As Turkey finds itself sizx months into the 21st century, its realization of a globally inter-related and inter-dependent world has shown Ankara that conventional solutions to Turkey’s problems are no longer viable or acceptable. As the world becomes more globally inter-dependent, a consensus emerged that stability without an institutionalized democracy system is not possible. Democratic rule at the grassroots level is essential in overcoming poverty in devoloping/transitional economies. The correlation between growing desire for democracy and the role of decentralization of governments, first to improve mobilization of resources and secondly, to empower local governments administer their own affairs can release central government from local concerns. The need to develop new mechanisms to deal with the effect of the globalization process that is bringing forth new concepts to Ankara, who by the way is simultaneously trying to understand and undermine this process finds it difficult to define a vision for its people.

Ankara is coming to the realization that it cannot survive on its own needs. Globalization does not allow any nation to be an island. An integrated relationship calls for many actors, the participation of civic society organizations, communities, private sector, local authorities and national governments all need to participate in designing solutions where national laws regulations and standards block their path. These reforms require bottom up dynamic approach. Both in devoloping and devoloped countries experience is showing the top-down approach imposed by national and local authorities have failed. Team work/partnerships have succeeded where democratic processes have succeeded.

Turkey the world community but fails to fully comprehend the substantive changes it must undergo before it can assume a leadership role. Turkey’s challenges faced by corruption, weak administration, inefficient government, environmental decay, poverty, inequalty, injustice, lack of inclusiveness of all sectors within its society must produce concrete solutions before it can even think of taking a leadership role.

It is ironic that international institutions have placed form to Turkish citizens a platform in which to raise their grievance within a democratic environment. The prospects of Turkey obtaining a European Union accession gave a Turkey citizens an autlet and an alternative to seek rights of redress where Turkish constituents did not trust their own judicial system. Turkish citizens taking advantage of this international exposure filed over 2,000 cases against Ankara.
The political representative who has the leadership ability and capability to communicate the inter-relation between globalization and democracy will not only gain natioanal constituent support for being progressive and forward looking but also gain acceptance by the powerful international community which has been playing a key role in assisting Turkey with its consistent political and financial crisis.

Turkey blessed with a geo-strategic location affords it political and financial support from the international community. Ankara must be cautious so as not develop a dependent policy and assume that because of its strategic importance a Washingtonian foreign policy will accord Turkey the time, attention and expertise warranted by its intrinsic impotance. One cannot be always certain that the American oficials within US government have the requisite experience, knowledge and grit to completely understand Turkey’s complicadet status.

To with, for the last quarter century Turkey was placed at the US State Department under European (EUR) bureau of the State Department; before that it was in the Near Eastern (NEA) bureau. The core Turkey issues in the State Department have traditionally been related to NATO or the former Soviet Union case of EUR or the Arab-Israeli conflict in the case of NEA. This is reflective of Turkey’s lack of a sophisticated foreign policy failing to devolop the depth of professional cadre to deal with Turkey’s geographical paradigm - Western and Eastern. European and Asian (and Middle Eastern as well). Muslim and secular. Democratic and authoritarian. Market oriented and statist.

Ankara’s sole effort to get on the same page as the EU has neglected a well defined foreign policy for the Turkish nation. It is Turkey alone who must realize its own potential and not rely on “other” country’s foreign policy to define Turkey’s interest. Only Turkey can know and understand its own “personality”. Turkey must devolop Turkey. Turkey is new on the international foreign scene. It needs to develop a highly sophisticated communicative ability to explain its needs and issues within a Turkish context and not rely on other country’s foreign policy to understand Turkey, because it really does not!
The increasing challenge for devoloping economies lay in its ability in narrowing the gap between rich and poor which is expected to widen as globalization creates knowledge based industries. The inability to catch up will be the biggest hurdle facing upcoming Turkish leaders. Therefore, it is beholden on Ankara to understand the necessity of globalization regardless of whether the real sector wants it or not. It must adapt to the rules of the world not “cherry pick” the rules it wants to implement and reject when it does not suit its own agenda.

Another world for globaliziation is urbanization, which go hand in hand. Nowhere before has the human civilization lived in such close proximity to one other as they are in urban conglomeration. These urban trends are having an unprecedented effect on cities and towns. It is clear that globalization has exacerbated the problems on human settlements in cities, towns and villages in devoloping countries. Governments are entering un-chartered territory where experiences and lessons from the past will not apply to the present and the present will no longer apply to the future.

The challenges facing urban centers are overcrowding, poverty disease, inefficient system of mınicipal finance, lack of service delivery resulting in ineguality and increase in crime will broaden the definition of poverty not just to include the lack of material wealth but also lack of personal security and feeling of powerlessness if use of urban areas are not efficiently managed.

The increasing importance of cities and the increasing role of local governments should provide a strong mativation for Ankara to develop a new urban strategy to launch a more comprehensive approach on urban issues. An example in point is the volatile issue on eviction of squatter dwellers in urban areas throughout cities in Turkey. The cause of unequal land distribution and inability of Ankara in addressing fast growth of urbanization have led to large-scale displacement of people who have put up “tent” without securing title to land. The Ottoman Law of 1858, entitle any citizen to claim unused State land and occupy it for as long as they used it. Naturally when migrants from rral areas arrived in big cities, thet did not consider they where acting outside the law by applying a traditional approach, though the local authorities have failed to implement an urban policy to take into consideration a historical precedence that has not been repealed thus claim holders may carry a degree of legitimacy. Needless to say, these issues are highly complex require flexible and elastic policies from the central government in creating acts which pass autonomy to local governments and decentralize national government functions to the local level.

The recent crisis in Turkey has profoundly galvanized the political and economic and social process in Turkey. Ankara became overwhelmed with the avalanche of issues that it had to confront. Its lack of knowledge and political will proved to be the major obstacle in resolving its house issues. It is worth noting that political success today will depend largely on the leaders ability to link knowledge and technology between its cities and local authorities, national governments, civil society, academia, research institutions, media and its private sector.

Knowledge has become the world production asset and is a key factor in becoming globally competitive and alleviating poverty. Not only access to knowledge is reguired, so are the opportunities to produce knowledge that is considered a highly expensive raw material requiring high degree of education among a country’s residence population. The extreme lack of investment in research and development by Turkey’s private and public sectors has stifled its ability to apply effective knowledge during its conflict and crises situations. Nowhere has it been so evident as the recent several crises experienced by Turkey. The biggest hurdle facing upcoming leaders in developing economies is the ability to create, manage, disseminate and share knowledge with all sectors of its society.

The world is now asking governments to deliver on the promises made to the international public as well as to their own public. The “stick” is international censure and the “carrot” is legitimacy and respect.
Mr. Saka and Mr. Kaya and I appreciate very much the attention that you will give to this memorandum.


With Respect,
Ayla Bakkalli, President of Bakali Corp.
445 Park Avenue
Suite 1040
New York City, New York 10022
E-mail: Ayve@Candide.net
Phone: 917-886-9105
Fax; 917-322-2105

[GökBörü]

gönderen Türk-Kan » Sal Oca 13, 2009 0:05
Muhtıranın tam Türkçe metni:


MEMORANDUM

KİME: Sayın Recep Tayyip ERDOĞAN
KİMDEN: Sayın Ayla BAKKALLI
TARİH: 02 Temmuz 2001
KONU: Küreselleşme: Türkiye'de politika, "çözümün" mü,
yoksa "sorunun"mu bir parçası?
CC: Sayın Muammer SAKA
Sayın Süleyman KAYA
Saygıdeğer destekçileriniz Sayın Muammer SAKA ve Sayın Süleyman Kaya tarafından, 1,5 yıl kadar önce İstanbul'da tertiplenen kısa tanışıklığımız ile başlayan ve devam eden profesyonel diyalogumuz sonucu, iş bu memorandumu masanıza getirdi.

Hatırlayacağınız gibi, ben insan Yerleşim Komitesi üyesiyim.! Bu komite, Birleşmiş Milletlere danışmanlık yapar, bu da Çevre ve Gelişme Konferansının 21 No. Gündemi ve Habitat gündemindeki taahhütlerin yerine getirilmesini genel olarak denetlemektedir. Bu kuruluşun, şehirleşen bir dünyada, yeterli barınma ve desteklenebilen insan yerleşimlerini iyileştirme işleri vardır. Biz, aynı zamanda 6-8 Haziran 2001 de Newyork'da toplanan İstanbul X 5. HABİTAT konferansına ev sahipliği yapan komite idik; ben de "iyi yönetim konusundaki konuşmacı olarak, İstanbul Belediye Başkanlığı döneminizde, İstanbul bölgesindeki gecekondu yerleşimi konusundaki yaklaşımınızı ve liderliğinizi dile getirdim. Ben ayrıca, ABD, Kanada ve Türkiye arasında kurulan kamu ve özel ortaklıklar için, bu ortaklıklara; "yükselen pazarlar stratejik emlak danışmanlığı' hizmeti veren bir firmanın da başkanıyım. İnsan yerleşimi konusunda, kamu sektörünün yükünü hafifleten özel sektör rolünü biçimlendiriyor, Türkiye ile uluslararası toplum arasında; B.M. / Uluslararası ve Ulusal Standartlara uygun olarak stratejik çözümler ve bağlantılar sağlıyorum.

Türkiye'de. 21.YY'a girmeye 6 ay kala, Ankara'nın, küresel olarak karşılıklı bağlantılı ve karşılıklı-bağımlı bir dünyayı algılaması sonucu, Türkiye'nin sorunlarının konvansiyonel yollarla çözümü artık geçerli ve kabul edilebilir olmadığı anlaşılmıştır. Dünya, küresel olarak gittikçe daha çok karşılıklı-bağımlı hale geldikçe, kurumlaşmış bir demokratik sistem olmadan, istikrar olamayacağına dair bir fikir birliği (consensus) oluştu. Gelişmekte olan / geçiş dönemindeki ekonomilerde, fakirliği yenebilmek için temelde demokratik yönetim esastır. Demokrasi için artan istek ve hükümetlerin merkezi yapıdan uzaklaşması arasındaki ilişki; ilk olarak kaynakların harekete geçirilmesi ve ikinci olarak yerel yönetimlerin kendi meselelerini kendilerinin yönetmesi açısından güçlendirilmeleri ile, merkezi hükümeti yerel endişelerden kurtarabilir. Ankara'ya yeni konseptler sunan küreselleşme sürecinin etkileri ile başa çıkabilmek için geliştirilmesi gereken yeni mekanizmalara duyulan ihtiyaç yanında, Ankara; bu süreci aynı anda hem anlamaya çalışıp hem de dinamitlediği için, halkına bir vizyon vermekte zorlanmaktadır.

Ankara, sadece kendi ihtiyaçları üzerine bina ettiği bir şekilde ayakta kalamayacağını fark etmeye başlamaktadır. Küreselleşme, hiçbir ülkenin bir «ada» olmasına izin yermez. Entegre bir ilişkide bir çok aktöre, sivil toplum örgütlerine, topluluklara, özel sektöre, yerel otoritelere ve milli hükümetlere, bunların hepsine; milli yasa, mevzuat ve standartların yollarını tıkamasına karşı birlikte çözüm oluşturacakları bir işbirliği içinde yer almalarına ihtiyaç vardır. Bu reformlar, tabandan yukarı doğru dinamik bir yaklaşım gerektirirler. Hem gelişmiş hem gelişmekte olan ülkelerin tecrübeleri, milli ve yerel otoriteler tarafından yukarıdan aşağı empoze edilen yaklaşımın başarısızlığa uğradığını göstermiştir. Demokratik süreçlerin başarılı olduğu yerde takım çalışması / ortaklık da başarıya ulaşmıştır.

Türkiye gerçekten global bir oyuncu olmayı arzu etmekte ve dünya toplumu içinde daha büyük bir rol istemekte, ancak lider bir role sahip olmak için geçirmesi gerekli köklü değişiklikleri bütünüyle anlamakta başarısız olmaktadır. Türkiye, bir liderlik rolünü düşünmek için bile, önce karşı karşıya olduğu çürümüşlük, zayıf yönetim, etkisiz hükümet, çevresel bozulma, fakirlik, eşitsizlik, adaletsizlik, toplumdaki bütün sektörlerin katılımı gibi konularda somut çözümler üretmek zorundadır.

Uluslararası kurumların Türk vatandaşlarına, demokratik bir ortamda şikayetlerini dile getirmek için bir platform sunması, kaderin garip bir cilvesidir. Türkiye'nin AB adaylığı, Türk vatandaşlarına, kendi adalet sistemlerine güvenmedikleri bir ortamda bir çıkış yolu, bir alternatif vermektedir. Bu uluslararası avantajı kullanan Türk vatandaşları, Ankara aleyhine 2000'in üzerinde dava açmışlardır.

Liderlik yeteneği ve küreselleşme ile demokrasi ilişkilerini yürütebilme kapasitesi olan bir siyasi temsilci, yapıcı ve ileri görüşlü oluşu dolayısıyla, yalnız milli düzeyde seçmen desteğini almakla kalmayacak, Türkiye'ye yaşadığı politik ve mali krizde destek olan güçlü uluslar arası topluluğunca da kabul görecektir.

Türkiye, Allah'ın lütfü olan jeostratejik konumu ile, uluslar arası toplumdan politik ve mali destek almaktadır. Ankara, bağımlı bir politika oluşturmamak ve stratejik öneminden dolayı, Türkiye'ye gerçekten var olan değeri nedeniyle Washington merkezli bir dış politikanın, kendisine her zaman gereken vakit, dikkat ve deneyimi sunacağına dair bir inanca kendini kaptırmamak hususunda dikkatli olmalıdır. Amerikan hükümeti görevlilerinin, her zaman Türkiye'nin karmaşık durumunu tam olarak anlayacak düzeyde deneyim, bilgi ve cesarete sahip olacaklarından her zaman emin olunamaz.

Son 25 yıldır Türkiye, ABD Dışişleri Bakanlığında Avrupa masası (EUR) bünyesinde; daha önce Yakın Doğu masasındaydı (NEA). Türkiye ile ilgili temel meseleler, geleneksel olarak, EUR kapsamında NATO ve SSCB ile; NEA kapsamında ise Arap-İsrail anlaşmazlığı çerçevesindeydi. Bu da şunu yansıtmaktadır: Türkiye, Coğrafi paradigması olan Doğu-Batı, Avrupalı - Asyalı (ve aynı zamanda Orta Doğulu), Müslüman ve Laik, Demokratik ve Otoriter, Pazar ekonomisine dönük ve Devletçi ikilemleri ile baş edebilecek derinlemesine tertipli profesyonel bir kadroyu geliştirmekte ve dolayısıyla sofistike / girift bir dış politika oluşturmakta başarısız olmuştur.

AB, Türk milleti için iyi tanımlanmış bir dış politikayı ihmal ettiğinden, Ankara'nın tek gayreti, AB ile aynı safta olmak ve görünmektir. Kendi potansiyelini anlamak ve Türkiye'nin çıkarları için diğer ülkelerin dış politikalarına dayanmamak ve güvenmemek gereğinin farkına varmak, sadece Türkiye'nin sorumluluğudur. Kendi kimlik ve kişiliğini yalnız Türkiye bilebilir ve anlayabilir. Türkiye, Türkiye'yi geliştirmek durumundadır. Türkiye, uluslar arası sahnede daha yenidir. İhtiyaçlarını ve meselelerini bir "Türk" içeriği ile anlatmak için oldukça yüksek derecede girift bir iletişim yeteneği geliştirmek ve Türkiye'yi anlamaları için diğer devletlerin dış politikalarına bel bağlamamak durumundadır, çünkü gerçekten anlayamazlar da!

Gelişmekte olan ekonomilerin artan orandaki riski, fakir ile zengin arasındaki farkı daraltabilme kabiliyetine bağlıdır. Bu farkın, küreselleşme olgusunun, bilgi tabanlı endüstrileri yaratması dolayısıyla açılması beklenmektedir. Arayı kapatamamak, gelecekteki Türk Liderlerin karşı karşıya kalabilecekleri en büyük engel olacaktır. Bu nedenle, Ankara'nın, reel sektör istese de istemese de, küreselleşmenin gerekliliğini anlaması şarttır. Bu konuda dünyada geçerli kurallara uyum sağlaması, uygulamak istediği kuralları seçip, kendi gündemine uymayanları reddetmesinin mümkün olmadığını anlaması gerekir.

Küreselleşmenin bir' diğer adı da şehirleşmedir, bu kavramlar el ele giderler. Medeniyet, bundan önce, bugünkü kadar, şehirlerdeki farklı unsurların böylesine bir arada yaşamak zorunda kaldıkları bir durum hiç yaşamadı. Bu şehirleşme eğilimi, mevcut şehir ve kasabalar üzerinde, önceden kestirilmeyen etkiler yaratmaktadır. Açıkça görülmektedir ki, küreselleşme; gelişmekte olan ülkelerdeki şehirler, kasabalar ve köylerdeki insan yerleşim sorunlarını şiddetlendirmiştir. Hükümetler, geçmişteki edinilen tecrübe ve alınan derslerin bugüne uygulanamadığı, bu günkülerin de artık geleceğe de uygulanamayacağı bilinmeyen bir alana girmektedirler.

Şehirleşme merkezlerini bekleyen sorunların; aşırı kalabalıklaşma, fakirlik hastalıkları, belediye mali yatırımlarının yetersiz kalışı, hizmet sunumunda eksiklikler ve bunların sonucunda ortaya çıkacak eşitsizlik ve suç oranındaki artış olduğu söylenebilir. Eğer şehirleşme alanları etkin bir biçimde yönetilemezse, bu da, farklılığın tanımını , yalnızca maddesel değerlerden yoksun olmanın ötesinde, kişisel emniyet yokluğu ve güçsüzlük duygusu ile perçinleyecektir.

Şehirlerin artan önemi ve yerel yönetimlerin artan rol ve sorumluluğu Ankara'yı şehirleşme sorunlarına daha anlayışlı bir yaklaşımı içeren yeni bir şehirleşme stratejisi geliştirmek üzere güçlü bir şekilde motive etmelidir. Bu konuda bir örnek olarak, Türkiye'de şehirlerdeki gecekonduların tahliyesi gibi, dengesiz ve değişken bir sorun verilebilir. Eşitsiz arazi dağıtımı ve Ankara'nın hızlı şehirleşme karşısındaki yetersizliği, halkın büyük ölçüde yer değiştirmesi ve toprakla bağ kuramadan "Çadır"laşması ile sonuçlanmıştır. 1858 tarihli Osmanlı toprak kanunu, herhangi bir vatandaşın, kullanılmayan devlet arazisini talep etmesine ve kullandığı sürece de burayı işgal etmesine izin veriyordu. Kırsal alanlardan gelen göçmenler, büyük şehirlere gelince, doğal olarak, geleneksel bir yaklaşımla yasaya karşı geldiklerini dikkate almadılar. Yerel otoriteler de, feshedilmemiş tarihsel bir yaklaşım ve uygulamanın, işgalcilerin davranışına bir ölçüde meşruiyet kazandırdığını dikkate alıp, bir şehirleşme politikası izlemekte başarısız oldular. Şurası kesin ki, bunlar, son derece karmaşık sorunlardır, merkezi hükümetin esnek ve elastik politikalarına ve bu politikalar sonucu oluşacak yerel yönetimlere otonomi devri ve milli hükümet fonksiyonlarını yerel düzeyde merkezi olmaktan çıkaracak düzenlemelere ihtiyaç gösterirler.

Türkiye de yaşanan kriz; politik, ekonomik ve sosyal süreci, derinlemesine tahrik etmiştir. Ankara, karşısına çığ gibi çıkan sorunlarla boğulmuş durumdadır. Bilgi ve politik irade eksikliğinin, iç sorunlarını çözmekteki en büyük engel olduğunu kanıtlamıştır. Şurasını işaret etmek gerekir ki, bugün politik başarı; büyük ölçüde liderlerin, bilgi ve teknoloji ile şehir ve yerel yöntemler, milli hükümetler, sivil toplum, akademisyenler, araştırma kurumları, medya ve özel sektör arasındaki bağ kurabilme kabiliyetine bağlı olacaktır.

Bilgi, şu anda dünyadaki üretim vasıtasıdır, küresel olarak rekabet edebilmek ve fakirliği yenebilmek için anahtar faktördür. Yalnız bilgiye ulaşmak yetmez, bunun yanında, oldukça pahalı bir hammadde olan ve ülke nüfusunun büyük ölçüde eğitimli olmasını gerektiren bilgiyi üretme fırsatları da o kadar önemlidir. Türkiye'deki özel ve kamu sektöründe, araştırma ve geliştirme alanda yapılması gereken yatırımların mevcut olmayışı, çatışma ve kriz durumlarında etkin bilgi kullanımı imkanlarını ortadan kaldırmıştır. Bu husus, Türkiye'nin son birkaç krizinde görüldüğü kadar açık biçimde, hiç bir yerde görülmemiştir. Gelişen ekonomilerde ileri çıkan liderleri bekleyen en büyük sorun; bilgiyi yaratma, yönetme, dağıtma ve toplumun bütün sektörleri ile paylaşma sorunudur.

Dünya şu anda, hükümetlerden, uluslararası topluma olduğu kadar kendi halklarına da verdikleri sözleri tutmalarını istemektedir. Burada "sopa", uluslar arası sansür/denetim; "havuç" ise meşruiyet ve saygıdır.

Sayın Saka, Sayın Kaya ve ben, bu memorandum için göstereceğiniz ilgi ve dikkat için takdirlerimizi sunarız.

Saygılarımızla,

Ayla Bakkalli, Bakkali Şirketinin Başkanı 445 ParkAvenue Süite: 1040
New York City, New York 10022
E-Mail: Ayve@.Candide.net
Telefon: 917-886-9105 Faks: 917-322-2105

Ali ÖZOĞLU

[GökBörü]

Tayyip Bey, gizli memorandumu kimlerle görüştü?

AKP Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan, MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin “Sayın Başbakan önce şunu açıklasın. Kara kapılar arkasında, karanlık odalarda hangi savcılarla görüştü de parlamentoya geldi, milletvekili seçildi. Bunu bir açıklasın” sözlerine ısrarla cevap veriyor ve
“Hukukta, müfteri yani iddia sahibi iddiasını ispatla mükelleftir. Sen böyle bir iddianın sahibisin, eğer dürüstsen diyorum ki ‘Bunu açıklamaya mecbursun. Açıklamadığın takdirde namertsin’ diyorum. Tayyip Erdoğan’ın karanlık odalarda görüştüğü hiçbir savcı yoktur. Bugüne kadar milletten başka hiç kimseden icazet almadı, almaz. Hayatım benim bununla geçti. Bunu ispat etmeye, açıklamaya mecbursun. Açıklamadığın takdirde bir müfteri olarak anılacaksın” diyor.
Bahçeli, cevaba karşı da Tayyip Erdoğan’ın Büyük Orta Doğu Projesi eş başkanlığını gündeme getiriyor.

* * *

Bahçeli, bu konularda tam 8 yıl geç kalmıştır. Bu iddialar AKP kurulurken ve Tayyip Erdoğan, ara seçim icat edilerek Siirt milletvekili seçilirken, önündeki mahkûmiyet engeli kaldırılıp kendisine Başbakanlık teslim edilirken gündeme getirilmeliydi.
Elbette bu konularda Bahçeli ne biliyorsa açıklamalıdır.
Fakat, AKP’nin iç ve dış bazı odakların desteği ile kurulduğunu bilmeyen mi var? Tayyip Bey, Bahçeli’nin şimdi öne sürdüğü iddiaları da geçiştirmemelidir.
Tayyip Erdoğan’ın Başbakan olmadan önce içeride TÜSİAD, dışarıda da Yahudi kuruluşları ile görüştüğü, ayrıca ziyaret ettiği ABD ve Avrupa’da Başbakan gibi karşılandığı, bütün dünyanın kendisini meşru başbakan olarak gördüğü yönünde psikolojik operasyon uyguladığı ve bunu da başardığı bir gerçektir.

* * *

Daha vahim olmak üzere, Amerika’daki temasları sırasında görüştüğü bir lobi şirketinden kendisine gönderilen CFR kaynaklı bir gizli memorandumu, parti programı haline getirdiğini belgesi ile biz ispatlamıştık. Bu belgeden ilk olarak 26 Ağustos 2001 tarihli Büyük Kurultay’da 16. sayfadaki “Yazıt” sütunumda “Mr. Tayyip Erdoğan’ı ürperten belge” başlıklı yazıda bahsetmiştik. Daha sonra belgenin suretini “Küresel Haçlı Seferi” adlı kitabımızda da yayımladık. Ne yayım sırasında ne de 2002 seçimlerinde Bahçeli, “bu belge nedir” diye sormadı!
Madem ki şimdi bu konular seçim vesilesiyle gündeme getirildi, herkes ne biliyorsa açıklamalıdır.
Memorandumda Tayyip Erdoğan’a, “Ankara, yerel yönetimlere otonomi vermek ve milli hükümetin fonksiyonlarını yerel düzeyde merkezi olmaktan çıkarmak zorundadır. Dünya, bütün hükümetlerden bunu istemektedir. Bu memoranduma göstereceğiniz ilgiden dolayı takdirlerimizi sunarız..” deniliyordu.
Belgede dünya kelimesiyle kastedilen, uluslararası güç merkezleridir. Yani ABD veya Avrupa değil, dünya hükümeti kurmaya çalışan örgütlerdir. Ankara kelimesinden de Genelkurmay anlaşılmalıdır.

* * *

Kısacası, Erdoğan’a deniliyordu ki, “Küreselleşmeye kayıtsız şartsız boyun eğecek misin? Küreselleşme şehir devletleri dönemi demektir. Etnik nüfusa göre, kendi ülkeni otonom şehir devletlerine ayıracak mısın? Bu devletlerin kendi askeri ve polis güçlerini kurmalarına izin verecek misin?”
Daha da kısası Erdoğan’a deniliyor ki, “Mistır Erdoğan, başbakan olursan, ülkeni kolay bölebilmemiz için bizimle ortak çalışma yapacak mısın? Genelkurmay ile savaşacak mısın?”
Evet, tam 8 yıldır Tayyip Bey’den bu konuda bir açıklama bekliyoruz!

Arslan BULUT

[GökBörü]

Re: Tayyip Erdoğan'a gönderilen CFR Muhtırası


gönderen Başkomutan » Çrş Haz 23, 2010 19:34

AKP, nasıl bir küresel ihale aldı?

Başbakan Tayyip Erdoğan, Amasya Genelgesi’nin yayınlanmasının 91’inci yıldönümü dolayısıyla Amasya valisi Halil İbrahim Daşöz’e gönderdiği mesajda, 91 yıl önce, tarih sahnesinden silinmek istenen milletin, birlik ve beraberlik içerisinde derhal harekete geçerek, düşman işgaline karşı, azim ve kararlılıkla mücadele edeceğinin bütün dünyaya ilan edildiğini bildirdi.

Erdoğan, “Milletçe, aynı ruh ve şuurla, aynı gönül birlikteliğiyle, aynı azim ve inançla, her geçen gün daha da güçlenen Türkiyemizle, Cumhuriyetimizin 100. yılına hazırlanıyoruz” ifadesini de kullandı.

Mesajın birinci bölümüne diyecek bir şey yok da ikinci bölümü gerçeği yansıtmıyor. Yazık ki bugün iç savaş tuzağına düşürülüp tarih sahnesinden silinmek istenen millet, aynı ruh ve şuura, aynı gönül birlikteliğine, aynı azim ve inanca sahip değildir. Çünkü Tayyip Erdoğan ve partisi, dini bir araç olarak kullanarak Cumhuriyetin kuruluş felsefesi demek olan milli kimliği tanımamakta, yerine başka bir kimlik getirmeye çabalamaktadır. Bu bakış açısı, AKP’ye oy verenlerin tamamına hakim olmasa bile önemli bir kısmını etkilemiş durumdadır.

Cumhuriyetin temel ilkelerine sahip çıkanlar ise AKP yandaşı medya tarafından Ergenekon terör örgütü mensubu olarak suçlanmaktadır. Ülkede milli direnci temsil eden insanlar üzerinde terör estirilmektedir. Öyle ki, bu medya organları, PKK teröründen bile milli kuvvetleri sorumlu tutmaktadır. Bu propagandalar sadece AKP yandaşlarını değil, daha geniş kitleleri etkilemektedir.


Zaten AKP’nin kuruluş felsefesi, daha parti kurulmadan önce ABD’den gönderilen gizli bir belge ile oluşturulmuş, bu belgedeki bütün fikirler parti programı haline getirilmiştir.

Gizli belgede “Mr. Erdoğan, sizin küreselleşme ile demokrasi ilişkilerini bağdaştırma yönündeki adımlarınız, Türkiye’ye kriz sırasında destek olan uluslararası güçler tarafından da kabul görecektir. Ankara, küreselleşmenin gerekliliğini anlamak ve dünyada geçerli olan kurallara uyum sağlamak zorundadır. Ankara şunu da anlamalıdır ki, uygun gördüğü kuralları uygulayıp, kendi çıkarlarına uymayanları reddetmesi mümkün değildir... Küreselleşmenin bir adı da şehirleşmedir. Ankara, yerel yönetimlere otonomi vermek ve milli hükümetin fonksiyonlarını yerel düzeyde merkezi olmaktan çıkarmak zorundadır. Dünya, bütün hükümetlerden bunu istemektedir. Bu memoranduma göstereceğiniz ilgiden dolayı takdirlerimizi sunarız...” deniliyordu.

Erdoğan ise küresel örgütlerin taleplerini AKP Program ve tüzüğüne hemen hemen aynı ifadelerle taşıyordu.

Şimdi MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli “AKP küresel siyasi taşerondur. PKK küresel silahlı taşerondur. Her iki taşeron, aynı merkezden ama ayrı ayrı kanallardan ülkemizi yıkmak için küresel pazarlık usulüyle yıkım ihalesini almışlar ve çoktan işe koyulmuşlardır!” diyor ve Erdoğan’ın Büyük Orta Doğu Projesi eş başkanlığını hatırlatıyor.

Erdoğan, daha partisini kurmadan Türkiye’nin dönüştürülmesine dönük küresel ihaleyi aldı. 26 Ağustos 2001 tarihinde yayınladığımız bu gizli belge AKP’nin nasıl bir ihale aldığını bütün ayrıntıları ile açıklıyordu. Fakat MHP dahi bu bilgiyi değerlendirmedi. Sekiz yıl sonra, Devlet Bey, AKP’nin küresel taşeron olduğunu söylüyor.

Başından itibaren bu somut veri üzerinde durulsaydı, Türkiye bu sekiz yıllık tahribatı yaşar mıydı?

[GökBörü]

Şehitler arasında referandum!

Her ne kadar “demokrasi” ve “milli irade” gibi kavramları dillerinden düşürmüyorlarsa da AKP yöneticileri, esas itibarıyla Türkiye’de ABD ve AB politikalarının gönüllü uygulayıcısıdır. Öyle ki, AKP’nin programını bile gizli bir memorandum ile CFR denilen örgüt göndermiş, buna karşılık AKP yerel yönetimlere özerklik vereceğini taahhüt etmiştir. Bunu belgeleriyle ispat ettiğim halde 8 yıldır Tayyip Erdoğan bir açıklama yapmadığı gibi yargıdan da en küçük bir ses çıkmamıştır.

İşte bugün Osman Baydemir’in seslendirdiği, daha önce Abdullah Öcalan’ın, Kenan Evren’in ve Turgut Özal’ın gündeme getirdiği “demokratik özerklik” bu memorandumda vardır. Yine AKP’nin üst düzey bir yetkilisi, dış dayatmalara boyun eğilmesini eleştiren kendi partisinden bir vatandaşa; “Biz Ankara’nın şerrinden Brüksel’in şefaatine sığınıyoruz” diyebilmiştir.

* * *

Türkiye’nin önce eyaletlere bölünmesi, ardından da içinden mümkün olduğu kadar çok sayıda devletçik çıkarılması ve bunların Amerika’dan gönderilen bir Hıristiyan tarafından yönetilmesi ABD’nin 100 yıllık projesidir. Wilson prensiplerinde de Sevr’de de Türkiye’ye dayatılan budur. Zaten memorandumu parti programı haline getirmesinden anlaşılıyordu ki AKP bu projeyi uygulamak için kurdurulmuş bir partidir.

ABD, 1997 yılının haziran ayında, AKP iktidarın bugünkü açılım söylemi ile bire bir örtüşen bir Türkiye raporu hazırlatmıştı. Graham Fuller ve Henri Barkey imzasını taşıyan raporda, “Bir değişim gerçekleştirmek için sivil politik liderler çok zayıf. Türkiye’de bu sorunu askeri olmayan yöntemle çözme cesaretini gösterecek lider yok” deniyor ve cesur bir lider bulunması gerektiği işleniyordu. Aranan lideri buldular: Tayyip Erdoğan!

Nitekim, Türk kimliğini çözme operasyonunun ihalesini Tayyip Erdoğan üstlendi. Fuller ve Barkey’in öngördüğü açılım çalışmalarını da başlattı ve artık televizyonlarda Türkiye’nin özerek devletçiklere bölünmesi tartışılmaya başlandı. Henry Barkey de bu arada boş durmadı. O da Diyarbakır’da faaliyetlerine devam etti, açılımı savundu, Habur rezaletini hükümetle PKK’nın birlikte koordine ettiğini itiraf etti.

Avrupa Parlamentosu eski üyesi, Joost Lagendijk de “Baydemir ve diğer BDP’li siyasetçiler demokratik özerklik adını verdikleri konuyu daha önce de gündeme getirdiler. Planlarının birçoğu mantıklı ve uygulandığında Türkiye’yi daha demokratik bir ülke haline getirecek. Baydemir’in konuşmasıyla ilgili sorun, içeriği değil, zamanlaması ve dile getiriliş tarzı” diyerek projenin arkasında Avrupa Birliği’nin de olduğunu hatırlattı.

* * *

Şimdi referandum öncesi, CIA ajanı Henry Barkey’in organizatörlüğünde yürütülen çalışmalar sonucunda, PKK’nın Ramazan ayında ateşkes ilan ederek, AKP’nin elini güçlendireceği belirtiliyor.

Zaten BDP adına Selahatin Demirtaş, “İnşallah Ramazan ayına hayırlı haberlerle gireceğiz” diyerek işaret fişeğini yakacaklarını belirtmişti. Şimdi hemen bazı aklıevveller, “Ne yani barış istemiyor musunuz? Anaların ağlamasını mi istiyorsunuz?” diyecek?

Vatan parça parça edilirse bunu adı barış mı olacak ve o zaman Türklerin anası ağlamayacak mı?

Onun için Hasan Demir’in referandumun adını “federandum” koyması son derece yerindedir. Türkiye bu referandumdan tek parça olarak çıkmak istiyorsa hayır demelidir. Bölünmek isteyenler evete hizmet ediyor ve evet çıkarsa Türiye’nin bölünmesi süreci tamamlanacaktır. Onun için mezardakileri bile kaldırıp oy kullandırmak istemektedirler. Oysa, Anadolu’nun her karış toprağı Türk kanı ile sulanmıştır. Sahi şehitler arasında referandum yapılsa sonuç ne çıkar?

Arslan BULUT, 9 Ağustos 2010