O ABİLER GEÇİYOR ANNE

[börteçine]

Anne
bak yine o abiler geçiyor sokaktan
hepsinin ellerine kırmızılı beyazlı bayraklar
ve gözlerinde sönmek bilmeyen nurlu ışıklar
anne bak yine o gençler geçiyor sokaktan
önde bir başbuğ dillerinde bir marş
çırpınırdı karadeniz diyorlar anne.

anne
bak yine o abiler geçiyor sokaktan
ama bu kez gözleri yaşlı
neden acaba cıkıp sorsam mı?
bu nisan sabahında
neden ağlıyorlar ki baharın gelişi onları mutlu etmedimi
yoksa yoksa birisi kalplerinimi kırdı onların..

anne bak yine abiler geçiyor sokaktan
ama başbuğ nerede anne?
belki de gelmek istemiştir başbuğ
niye gelmek istemesinki
o yiğittir bırakmaz yoldaşlarını anne...

anne bak yine o abiler geçiyor sokaktan
omuzlarında bir tabut...
ağlıyorlar anne ağlıyorlar
ve hep birlikte başbuğlar ölmez diyorlar anne
başbuğlar ölmez

anne bak yine o abiler geçiyor sokaktan
umutları tükenmemiş
bambaşka yarınlara koşar gibiler
tıpkı birer asker gibi
hiç bozmuyorlar düzenlerini
her gün bu yoldan geçiyorlar
ve turana doğru yürüyorlar anne...

anne bak yine o abiler geçiyor sokaktan
üç hilalli bayraklar ellerinde
ve babamda yanlarında anne
neşeyle gözlerini
kızıl elmaya dikmişler
bozkurt başlı tuğları var kimilerinin...

anne bak yine o abiler geçiyor sokaktan
bırak bende gideyim ne olur eylül yorgunu
ülkücülerin yanlarına gideyim
yüreklere sığmayan sınırları zorlayan o kutlu sevdayı ne olur bende tadayım anne
hem ne olur ki
sen demedin mi
vatan uğrunda ölmek sevaptır diye?
bende cennete gideyim
bende albayraklara sarılarak geçeyim usulca
senin önünden
sende ozaman ağlama
yüreğine hep neşeyle dolsun
bırak bu sevdaya can vereyim
oğlunda alperen olsun...

olsun ana olsun vatan sağolsun
vatan sağolsun