Türkçülük bir ilaçtır

[İlteriş Kağan]

Bütün milli zorluklara karşı Türkçülük bir inanç olduğu kadar, ilaçtır da

Bütün milli zorluklara karşı Türkçülük bir inanç olduğu kadar, ilaçtır da. Çünkü Türkçülük, milletimizin en zorlu döneminde ideolojik anlamda doğuya başlamış ve Türklüğünü seven başarılı aydınların elinde sistemleşmiştir.

Dünün zorlukları ile bugünün zorlukları bir olmayabilir. Fakat Türkçülük, ilaç vazifesi gördüğü için, sorunlar büyüdükçe kendini geliştirmeyi başarmıştır. Türklük var olduğu sürece, Türkçülük her çağa hitap edecektir.

Türkçülük ilacının en büyük özelliği, Türklüğü ilgilendiren her alanda bulunmasıdır. Ahlakta Türkçülük olduğu gibi, doğayı koruma, duyarlı olma, dayanışma geliştirmede de Türkçülük bir ilaçtır. Doğayı koruma ile Türkçülük arasında ki ilişki bugün, hasta-çare (ilaç) ilişkisidir. Yurdunu seven birey doğasına sahip çıkmazsa, o yurt çöplük olur çıkar. Çünkü hiç kimse doğasını korumaz. Doğal olarak Türkçülük buna karşıdır ve karşı çözümler geliştirmiştir.

“Irkını, milletini, yurdunu seviyor musun?” diye bireylere sorulan sorularla başlatılan iyileştirme dönemi, “Irkını seviyorsan atalarına layık ol” diye devam eden uyarılar ile bireyin dikkatini çeker. Son evrede, atalarımızın doğaya verdiği önem anlatılır ve buna verilecek tepkiye göre bilinçli birey yetişmiş olur. Artık sıra, bilinçli bireylerin “dayanışma” içinde olup, ilgili devlet kurumlarına ve sivil toplum kuruluşlarına gidip, doğanın korunması konusunda önlem alınması talebine gelmiştir.

Siz bunları, şuursuz bireyler yetiştiren komünizm ile yapamazsınız. İlk önce kendine, ırkına sahip çıkmayan bireyler, toplumsal sorunlara çare olamazlar. Milliyeti reddeden komünizm, ne kadar zararlı olduğunu, her açıdan ortaya koymuştur. Zaten, var olanı inkar ederek var olmaya çalışmak, maskaralıktır.

Dayanışma alanında da Türkçülük bir ilaçtır. Doğayı koruma örneğinde ki gibi, dayanışma bir gerekliliktir. Türkçülük her alanda dayanışmaya önem verdiğinden, dayanışma doğal bir biçimde gelişecek, Türkçülüğün bir müdahalesi olmadan, kendiliğinden ortaya çıkacaktır. Çünkü artık Türkler, dayanışmanın önemini anlamış ve her anda ona ihtiyaç duymaya başlamıştır.

Kültürel alanda Türkçülüğün bir ilaç olduğunu söylemeye gerek yok aslında. Fakat yine de belli başlı noktalara değinmek gerek. Kültürel yozlaşma da insan şuurunun kalesine bir gedik açılır. Bu gedik, ilk aşamada sürekli büyüme gerçekleştirir. İkinci aşamada ise yabancı kültürlerin şuura yerleşmesini sağlamaya başlamıştır. Kültürel yozlaşmanın çeşitlerinden birisi, Türk kültürünü tanımadan, yabancı kültürleri tanımaya çalışmaktır. Bu durumda şuur eksikliğini yabancı kültür kapatır ve önce kültürel melezleşme, ardından öz yitime uğrama gerçekleşir. Böyle gedikleri kapatmak, Türkçü sistemin ve onu geliştiren Türkçülerin işidir. Türkçülük yerleştiği her temelde sağlam kalan ve bunu süreklilik haline getiren tek sistemdir. Türkçülüğü benlikten söküp atmanın tek yolu, yetkiyi elinde bulundurarak Türklüğü mankurtlaştırmaya çalışmaktır.

Müzik alanı da ne kadar evrensel olursa olsun, eğer milli bölümleri olmazsa, yozlaştırıcı olabilir. Malum, her şeyin kolayca, tabiri caizse “tek tıkla” dünyanın en ücra köşelerine ulaştırıldığı bir çağdayız. Bu çağda yabancı kültürler gelip kolayca evlerimize girmekte, gençlerin şuuruna işlemektedir.

En büyük tehlike ise, aydınların da şuurlarının işlenmesidir. Çünkü aydınlar, mesela bugün olduğu gibi, Türk kültürüne ait olmayan bir sanatı, zorunlu kılarsa, kültürel anlamda büyük sorun var demektir. Türk icadı olmayan bir sanat alanına ilgi duymak olağandışı değildir, fakat insan önce kendi ırkının icadı sanat dallarına ilgi duymalıdır. Tiyatro alanında millileşme yok mu? Türklere ait oyunlar oynanabiliyor. Müzik alanında da, kendi kültürümüze ait milli müzik ortaya çıkabiliyor. Fakat bunlar yetersizdir. Türkülerimize disko tarzı müzik havası vermek, bütün bir çabayı alıp götürebilir.

Kendi sazlarımızı geliştirip, bunları dünya çapında kullanılacak hale getirmek, yeniden dünyaya hükmetmek isteyen bir milletin yapmak isteyeceği bir iş olmalıdır. Irkıma ait sazın telini bütün dünya çalsın ki, beni bilsin, Türk’ü bilsin!

Her bilim alanında, her sanat alanında Türkçü düşünmek; şuura, ahlaka, karakterli bir yapıya sahip olmak, dayanışma içinde olmaya, ürünlerini ortaya koyarken doğaya aykırı bulunmamaya çalışmaktır.

Türkçülük içinde, Türkçülüğün ilaç ve inanç olması arasında bir bağ yok mudur?

Elbette vardır. İstediğiniz kadar çözüm geliştirin, istediğiniz hastalığı inceleyip onun için ilaç üretin, her tedavinin başarıya ulaşması için umut, umut için inanç gereklidir.

“Ümit en son ölen şeydir.”

O öldüğü vakit hasta, karşısında Lokman Hekim olsa dahi, öldü demektir. Umut taşımayan bir insanın canlı olmasının bir önemi yoktur.

Umudu olmayan çalışamaz; çalışmayan toplumlar yücelmez.

“Tek bir şeye ihtiyacımız var; çalışmak, çalışmak, çalışmak!”

Sahip olduğumuz inancın, Türkçülüğün kıymetini bilelim. Daha çok çalışıp, onu yeniden Türk’ün şuurunda hakim kılalım ve omuz omuza Turan’a yürüyelim.

http://milliyetciforum.de.pl/forum/t5894-trklk-bir-ilatr.html

Yusufhan Güzelsoy