Ahmet Şafak, Nefes filmini neden tavsiye etti?

[Ardakalan]

Ahmet Şafak, Nefes filmini neden tavsiye etti?


[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Son günlerde kendisinden söz ettiren ve sinema gişe rekorlarına doğru hızla ilerleyen "Nefes" filmi herkesin ilgi odağı oldu. Besteci kimliği ile tanınan ve aynı zamanda Tercüman gazetesinde yazarlık yapan Ahmet Şafak "Nefes" filmini "Uyuma Ölürsün!" başlıklı yazısıyla köşesine taşıdı. Şafak, basılan karakolun Türkiye olabilir mi sorusuyla film hakkında yapılan yorumlara yeni bir bakış açısı verdi.
Ahmet Şafak'ın yazısını okumak için tıklayınız:

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

[Ardakalan]

GEÇTİĞİMİZ hafta Kırşehir konserinden sonra Ankara’ya döndüm. ............ Grup Başşkan Vekili Mehmet fifiandır Bey’in daveti üzerine kızı Nilgün fifiandır ve TRT prodüktörlerinden Murat Kilit’in nikah törenlerine katıldım. Kendilerine sevdikleriyle birlikte mutluluklar diliyorum. Ayrıca davetlilere, Cumhuriyetimizin kurucusu Büyük Atatürk’ün “Nutuk” isimli eserininin hediye edilmesini de çok anlamlı, çok zarif bulduğumu belirterek genç çifti tebrik ediyorum.

Ankara’da bir şey daha yaptım; ne zamandır gitmeyi tasarladığım “Nefes” filmini izledim.

Filmin bazı sahnelerinden çok rahatsız olduğumu söylemeliyim. Hikayenin finalindeki karakol baskınında genç askerlerin yaşadıkları travma seyredilecek gibi değildi. Bölücü örgütün sesi sembolündeki “doktor” kod adlı teröristin, filmin kahramanı olan Yüzbaşı’yı tüm iddialı çıkışlarına rağmen öldürmesi adeta terörün devlete galebe çalması fikrini destekler mahiyetteydi. Ancak yine de bu filmin uyumaya eğilimli idraklerimize şok edici bir tokat attığını da söylemek isterim.

FİLMİN girişinde Yüzbaşının karakol komutanı nı uyurken yakaladığı sahneyi çok beğendiğimi itiraf etmeliyim. Görev anında uyumanın nelere mal olduğunu anlattığı şu sözler müthiş:

“Biz mevzilerinize girdik, nöbetçiniz uyuyordu, onu öldürdük! Karakola girdik, askerlerin uyuyordu, askerlerini de öldürdük. Senin odana girdik, sen de uyuyordun, seni de öldürdük!...”

Nefes, terörün zirve yaptığı 1993 yılındaki bir karakol baskınını anlatmasına rağmen bence askerler üzerinden sivilleri anlatıyor gibidir. Çünkü güncel hayatta uyumak millet olarak özellikle son elli yıldır itildiğimiz bir doğal savruluştur. İstikbalimizi, kamuoyu aktörlerinin insafına terkedip günlük meşgalelere dalmak, hayatı sorgulamamak, bize yapılan sanal servislere inanmak ve bizi biz yapan değerlere sırtımızı dönmek uyku işaretleridir. Yüzbaşı’nın uyku halinde yakaladığı karakol komutanı uyandığı nda şöyle söyler: “Komutanım biz sizi yarın bekliyorduk.”

Oysa uyuyanlar için yarın belki de yoktur. Uyanık durmak hem bizi hem de uğruna uyanık durduklarımızı yarınlara taşıyacak olan bir eylemdir.

Bu film askeri bir uykuyu değil, özlemlerimiz, arayışlarımız, benliklerimiz, önceliklerimiz ve hayallerimiz uğruna ertelediğimiz bir sivil uyanıklık boşluğunu hatırlatmaktadı r. Yani filmin muhatabı haki renkliler değil, pembe düşlerin sahibi olan bizleriz.

KENDİ gerçeğini, milli değerlerini, tarihten gelen varlığını idrak edememek daha çok sivil alışkanlıktır. Uyanık olmakla yaşam arasında direkt bir ilişki vardır. Millet olmanın bilgisine, kurumsal kimliğine ve yaşamsal gerçeğine sahip olmayanlar hiçbir savaşı kazanamazlar. Sivil yaşamın hayati sorularına yanıt veremeyenler var oluşa dair hassasiyetleri kavrayamazlar. Sivil politikalar üretirken bu toprakların Türkiye değil de muz cumhuriyeti olduğunu varsayacak kadar tedbirsiz davrananlar daimi uyku halinde yaşıyor demektir. Bu uyku genel bir uykudur, şehirlerin uykusudur, insan yanımızın en masum ama en garip uykusudur. Bu uyku devam edecek olursa bizi sadece karakollarını değil, vatan toprakları nı da bozguna veren bir talihsiz özneye dönüştürecektir. Politikacısı, sanatçısı, televizyoncusu ve işadamı ile kamuoyunda estirilen küresel çözümlere sırf modadır diye ya da gençlikten kalma muhalif psikolojiyle biat eden bir kamuoyunun uykusu ölümcül bir uykudur. Sınır karakolları nı korumak için öncelikle meydanları, ekranları, gazete sayfalarını, okulları, piyasaları korumak gerekir. Karakolların korunması kamuoyunun korunmasından daha zor değildir.

Nefes filmine gidin. İsterseniz filmin sonlarına doğru patlamış mısır ve frigo alma bahanesiyle kaçabilirsiniz. Bence tahammül edin, seyredin ve bir an için kendinize sorun; o karakol, sınırdaki bir karakol değil de bizatihi Türkiye’nin ta kendisi olabilir mi?

Belki de mevzilerimize girdiler ve bizi öldürdüler. Belki de biz yaşadığımızı zannediyoruz.

Ahmet Şafak