3 Mayıs Türkçülük Günü Basın Bildirisi/Gökkurtlar Türkçü Teşkilatı

[İlteriş Kağan]

Başbuğ Mustafa Kemal Atatürk’ün 1938’de uçmağa varışının ardından Türk Milliyetçiliği anlayışının giderek terk edilmesi ve günümüzde de tüm hızıyla devam etmekte olan bu değişimin Türkçülüğe düşman bir hale gelmiş olması, 3 Mayıs Türkçülük gününün anlam ve önemini bir kat daha artırmıştır.

3 Mayıs Türkçülük günü, bir bayram veya bir yas günü değildir.

3 Mayıs; Türklük uğruna tabutluklarda çekilen çilenin, ızdırabın ve türlü kahpeliklerin adıdır, ve yine bu türlü felaketlere karşı Atsızcasına bir dik duruş ve soysuzlaşmaya karşı bir başkaldırıdır!

3 Mayıs günü, Türklüğün şahlanış günüdür!

Bu manada Türklüğe gönül vermiş ve hizmette bulunmuş bütün şahsiyetleri, rahmet ve minnet duygularıyla anıyoruz.

Başbuğ Mustafa Kemal Atatürk’ün uçmağa varışının ardından, Türklük bilincinin giderek köreltildiği ve ithal fikirler ile gençliğin uyutulduğu bir döneme girilmiştir. Bu gidişat ise Türk Milliyetçilerinde büyük rahatsızlıklar oluşturmuş ve başta Hüseyin Nihal Atsız olmak üzere aydın kesimlerden ve Türkçü gençlerden tepkiler doğması gecikmemiştir.

Hüseyin Nihal Atsız, 1944’te dönemin Başbaşkanı Şükrü Saraçoğlu’na iki açık mektup yazar ve Milli Eğitim Bakanlığı başta olmak üzere, devlet kadrolarına sızmış olan komünistlere dikkat çeker. Atsız, vatan hainliği ile nitelendirdiği Sabahattin Ali’nin şikayeti üzerine tutuklanır ve mahkemeye çıkarılır. İkinci duruşma günü olan 3 Mayıs 1944 günü Ankara’da Hüseyin Nihal Atsız ve arkadaşlarına destek için binlerce öğrenci toplanır ve sıkıyönetim yasağına rağmen gösteri yapar.

3 Mayıs 1944 gösterisi Cumhuriyet tarihimizin ilk demokratik gösterisi ve ilk muhalefet toplantısı olma özelliği taşımaktadır. Bu ilk nümayişin Türklük uğruna gerçekleştirilmiş olması ise Türk Milletinin içerisine düşmüş olduğu kötü tablonun bir göstergesi niteliğindedir.

Bu gösteriler fırsat bilenerek birçok Türk Milliyetçisi tutuklanır. Hüseyin Nihal Atsız’ın yanında Fethi Tevetoğlu ve Alparslan Türkeş gibi genç subaylar ile Nejdet Sançar, Zeki Velidi Togan, Reha Oğuz Türkkan gibi Türkçülüğün önde gelen isimleri ve pek çok Türkçü mahkemeye sevk edilir, tabutluklarda yatırılır ve işkencelere maruz bırakılır.

Irkçılık-Turancılık davası olarak tarihe geçen bu yargılamalar, Türk devlet politikasındaki değişimin bir tokat gibi suratlara inmesi ve Türkçülerin haklılıklarını mahkeme salonlarında da kanıtlamaları açısından büyük önem taşımaktadır. Nitekim 1947 yılında sonuçlanan davada Türkçüler beraat eder.

Bugüne geldiğimizde ise Türk’üm diyemeyen ağızlar, asil Türk Milletine duyulan sevgi ile büyük Türk ülküsü için mücadeleye girişen fedakar gençleri, faşistlikle ve ayrımcılıkla suçlamakta iken, Türklüğe hakaret ve terör yandaşlığını, soykırım suçlamalarını, Başbuğ Mustafa Kemal Atatürk’e yapılan saldırıları ve saymakla bitmeyecek türlü hainlikleri ise demokratik hak olarak nitelemektedirler.

Bugün sokaklarda toplanan binlerce gencin amacı ise, 3 Mayıs 1944’te gönülleri vatan ve millet sevdası ile tutuşan birkaç bin gencin, yine bugünlerde de yaratılmaya çalışılan korku ve baskı rejimine karşı, tüm engellemelere rağmen gerçekleştirdikleri Atsızcasına dik duruşun unutulmadığının dosta düşmana duyurulmasıdır. Nasıl ki 3 Mayıs 1944’te üzerimize çöken baskı ve engellemeler bir bozkurt pençesiyle dağıtıldıysa, bugün oluşturulmaya çalışılan korku imparatorluğu da bir bozkurt ulumasıyla dağılacaktır.

Bizler, sözde soykırım kutlamalarında yakılan Türk bayraklarını unutmadık!

1 Mayısta Taksimde Atatürk heykeline örtülen terör paçavralarını unutmadık!

Irakta Amerikan conileri tarafından askerlerimizin başına geçirilen çuvalı unutmadık!

Sözde barış gösterilerinde kardeşlik hikayeleri altında indirilen Türk Bayraklarını, parçalanan Atatürk büstlerini, 17 yaşında diri diri yakılan genç kızlarımızı unutmadık!

Binlerce şehit ve gazi, bu toprağı sulayan her damla kan ve yaşanan her hain badire hatırımızdadır!

BİZLER 3 MAYIS RUHUNU UNUTMADIK!

ATSIZ atamızın söylemi ile “Haritalarda ırkımızın yaşadığı yerlere baktık, milletimize fenalık edenleri tarihte okuduk ve milli kini ateşten damgalar gibi kalbimize yazdık.”

TANRI TÜRK’Ü ve TÜRK YURDUNU KORUSUN!

Gökkurtlar Türkçü Teşkilatı

http://turkcutoplumcu.blogspot.com/2012/05/3-mays-turkculuk-gunu-basn.html

[İlteriş Kağan]

“Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran Türkiye halkına Türk milleti denir.”Mustafa Kemal ATATÜRK

Türkiye Cumhuriyeti Devleti 1944 yılına gelene kadar görünüş itibariyle de olsa kuruluş ülküsüne (Türkçülük) bağlıdır. Ziya Gökalp, Yusuf Akçura ve diğer Türkçü düşünürlerin, ortaya atmış olduğu tezler, Mustafa Kemal Atatürk tarafından ustaca yaşam alanına geçirilmiş ve uygulanmasına başlanmıştır. Türkçülüğün önerdiği yeni hayatta, ümmet devleti yerine millet devleti vardır. Kadınların toplumsal hayata katılımı vardır. Dini kurumların Türkleşmesi, Türkçeleşmesi vardır.Camilerdeki hutbelerden Kuran’a, Kuran’dan ezana kadar Türk dili ile yapılması vardır. Ekonominin Türkleşmesi vardır. Kısacası hayatın her alanında Türkleşme teklifi vardır. Mustafa Kemal bu önerileri cesaretle yeni Türkiye’de hayata geçirir. (Lakin o zamanlar Türkçe ezandan rahatsız olan yobaz tayfasının şimdiki artıkları okutulan kekoçe mevlitlere ses çıkarmayacaklardır .)

Atatürk’ten sonra ciddi bir eksen kayması yaşayan Türk Milleti, kızıl dalgadan etkilendiği, yurtta komünizmin bir tehlike olarak yandaşlar topladığı bir süreçte dönemin başbakanı Şükrü Saraçoğlu 05 Ağustos 1942 tarihli Meclis kürsüsünden okuduğu kabine programının sonuç konuşmasında; “Biz Türk’üz, Türkçüyüz ve daima Türkçü kalacağız. Bizim için Türkçülük bir kan meselesi olduğu kadar ve lakal o kadar bir vicdan ve kültür meselesidir. Biz azalan veya azaltan Türkçü değil, çoğalan ve çoğaltan Türkçüyüz. Ve her vakit bu istikamette çalışacağız.” diyerek devletin başbakanınca devletin temel ülküsü anlatılmaya çalışılmıştır.

Büyük Türkçü Nihal Atsız; devletin ülküsünün Türkçülük ve dönemin Başbakanı Saraçoğlu’nun da Türkçü olduğu inancı içindedir. Buna karşılık devletin her tarafına komünist ve hain kadroların yerleştirilmekte olduğunu görmektedir. O gün ki Başbakanı ve devlet yetkililerini uyarmak için Atsız Ata; devrin başbakanı Şükrü Saraçoğlu’na Orhun Dergisi’nde 1 Mart 1944′te ve yine bir ay sonra 1 Nisan 1944′te olmak üzere iki açık mektup kaleme alır. Devletin içine hatta beynine sızmaya çalışan virüsleri haberdar eder. Ve Başbakan’a şikayet ve uyarıda bulunur. Bu virüslerin içinde (sonradan Bulgaristan’a kaçarken öldürülen) Sabahattin Ali de vardır. Türkçülüğün hâlâ hayata geçirilemediğini belirtir. Ayrıca mektupta Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel‘in emriyle komünist yazılar içeren dergilerin okullara dağıtıldığını ve o sıralarda hapishanede yatan Nazım Hikmet‘e de gizli yollardan para gönderildiğini yazar. Kendisini Türkçü olarak tanımlayan Şükrü Saraçoğlu, Atsız’ın her zaman doğru şeyler konuştuğunu – yazdığını bildiği için, bu sözleri derinden hissetmiş ve “Devlet çatısı altında ve hatta yönetimde bulunan bu hainleri, yine devletin parasıyla nasıl beslerim?” diye düşünmüştür.

Devrin Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel’i bu mektuplar büyük bir telaş ve endişeye düşürür.Hasan Ali Yücel ile o günlerin Ulus Gazetesi başyazarı Falih Rıfkı Atay’ın teşviki ile Sabahattin Ali tarafından Atsız Beğ mahkemeye verilir.26 Nisan 1944’de yapılan ilk duruşma olaylı geçmiş, bu yüzden, 3 Mayıs 1944’de yapılan ikinci duruşmaya kimse alınmamıştır. Hüseyin Nihal Atsız’ın

1944’de başlattığı hareketin ülke çapında büyük destek görmesi, o günün iktidarını telaşlandırmış akabinde zamanın Cumhurbaşkanı sözüm ona ‘’Milli Şef’’ İsmet İnönü, 19 Mayıs1944 bayram töreninde Türkçüleri suçlayan malum konuşmasını yapmıştır. Bu konuşma Türkçü avı başlatmış, Atsız ve çok sayıda Türkçü tutuklanmış,”tabutluk denilen hücrelere” konulmuş ve Atsız Ata 6,5 yıl hapse mahkum
olmuştur. Atsız Ata bu kararı temyiz etmiş ve Askerî Yargıtay, 1 Numaralı Sıkıyönetim Mahkemesi’nin kararı esastan bozmuştur. Böylece Atsız, bir buçuk yıl kadar tutuklu kaldıktan sonra, 23 Ekim 1945 tarihinde tahliye edilmiştir. İşte bu “3 Mayıs” günü Atsız Ata’nın da isteği doğrultusunda 3 Mayıs 1954 tarihinden itibaren “Türkçüler Günü” olarak anılmaya başlanır. 3 Mayıs’ın kısaca özeti budur. Fakat Atsız’ın da belirttiği gibi 3 Mayıs Türkçülüğün tarihinde bir dönüm noktasıdır. O zamana kadar yalnız duygu ve düşünce olan, edebi ve ilmi sınırları pek de aşmayan Türkçülük, 1944 yılının 3 Mayısı’ndan itibaren bir hareket olması bakımından önemlidir.

Türkiye Cumhuriyetinin 66. Maddesi : “Türk Devleti’ne vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türk’tür.” diyor. Bu ülkenin vatandaşı olup da Türk kavramını sindiremeyen devşirmelerin tamamı o zamanki oportünist, korkak, aciz yönetimce (adı bende soyadı İnönü) ekilen gayrı Türk tohumunun mahsulüdür. Türk devleti ve Türk milleti bugün hala o zamanın acısını çekmekte. Her yanılgının ve tıkanmanın kökeninde o günkü ikinci adamın 19 Mayıs 1944′te yaptığı Türk milliyetçiliğini ve Türk milliyetçilerini karalayan konuşmada aramak gerekir. O günden sonra Türk milliyetçiliği ve milliyetçiler devletten sürekli şekilde dışlanmışlardır. Atatürk’ten sonra günümüze kadar gelen yönetimlerin tamamı milli ülküden uzaklaşmışlardır. Sonuçta da, gayri milli politikalar önce batıcılık,Amerikancılık, Rusçuluk girmiştir. Dünün Marksist hareketlerini yerine bugün siyasi ümmetçiliği karşımızda görüyorsak bu Türkçülüğü devletçe 1944′ten bu yana sırt çevirmenin bir bedeli olsa gerek.Biz bu “Türk” adını devletimize yeniden vermek için tam 900 yıl bekledik. Aman devletimize zeval gelmesin diye Arab’ı, Fars’ı kardeş bilip ümmet olduk. Rum’u, Bulgar’ı tebamız bilip Osmanlı olduk. Bir türlü ne kendi kimliğimiz söyletildi ne de devletimiz bu kimliğini söyledi. Hem kan ve can vergisi verdik fakat nimete gelince kovulduk. 900 yıl sabırla bekledik. Ve Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran halka Türk denir dedik. Devletin adı da Türkiye Cumhuriyeti Devletidir dedik. Bu nedenle “bu ülke mozaiktir”diyenler de, bir yerlerinden “36 adet etnik unsur” yaratarak Türk vatanına ortak arayanlar da hem tarih ve şehitler huzurunda hem de anayasa huzurunda suç işlemektedirler.

Son olarak, düşüncelerimin tohumdan filize geçiş evresinde fikirlerime yön veren 3 Mayıs’ın yolbaşçısı, büyük şair, yazar, edebiyatçı, toplum bilimci, sosyolog, dava adamı, ve en önemlisi büyük Türk Milliyetçisi Hüseyin Nihal Atsız’ın dediği gibi;Türkçüler toplu veya yalnız, her yerde 3 Mayıs’ı analım. Analım ve Kür Şad’ın hatırasını yüceltelim…

Sevgi, saygı ve muhabettle..
Kadir Talip ÖZTÜRK

[İlteriş Kağan]

Türk’ün kutsal günü 3 Mayıs Türkçülük Günü’nün ardından kara haber ağır geldi: 3 Şehit !

Kötü haber tez yayılır doğru.Fakat Türkiye halkı duyar duymaz facebook’a twitter’a girip terörü kınama mesajı yayınlayıp vicdanını,ruhunu rahatlattığını düşünüyor fakat yanılıyor.

Anlamadığım ve nefret ettiğim en büyük husus ; Türkiye’nin kış uykusunda olmasıdır.1-2 Şehit olunca sadece taziye mesajı yayınlanıyor fakat 15-20 şehit olduğunda Türkiye sokağa dökülüyor,Tv’ler de gündem terör oluyor . Bu mudur şehide saygı? Bu mudur Türklüğe hizmet? Tabi ki hayır !

Türkiye’nin düştüğü bu buhranlı günlerden çıkaracak fikir,aksiyon Türkçü-Turancı gençlerde,ağabeylerde,arkadaşlarda,eğitmenler de mevcuttur.

Türkiye eğer ki illet olan terör kanserini bitirmek istiyorsa Türkçü-Turancı kadrolardan yardım alması en ivedi şekilde şarttır.

Türk Türk’ü Korumaz ise,Tanrı’da Türk’ü Korumaz !

Alper Ünal