Bilge Yolbaşçının, Edirne Erkek Lisesinden öğrencisi.

[İlteriş Kağan]

"Atsız Beğ’in yerleşmesinin ertesi günü; sınıf mümessilimiz, müdürümüz Suud Kemalettin Beğ’in, yeni hocamız ile tanıştıracağını bildirdi. Sınıfı bir heyecandır kapladı.. Zira; gelen hoca öyle sıradan bir hoca değildi. Zorlu bir hoca idi. Hocamızın tanıştırılması, edebiyat şubesiyle müşterek okuduğumuz (Türk Edebiyatı Tarihi) derslerine rastlamıştı.

Oturduğum sıra, sınıfın en önünde ve ilk geleni rahatlıkla görebilir bir durumda olduğundan; sınıf mümessili ile önceden anlaştığımız üzere, gelişi ben bildirecektim.

Müdürümüz, yeni hocamız ile birlikte sütunlu giriş salonundan görününce, mümessilimize işaret verdim. Bütün sınıf ‘Hazır Ol’ vaziyetine geçti. Müdürümüz, hocamızı takdim ederek ayrıldı.

Yeni hocamız, orta boylu, tıknazca, al benizli, saçları sağdan sola taranmış, 30 yaşlarında, hamle adımlı, atik ve çevik bir yapıda idi.

Cebinden yoklama defterini çıkardı. İsmen okuyarak ve ayağa kaldırarak birer birer hepimizi tanıdı. Ayrıca da, mümessilden tekmil aldı.

Kürsüye geçti, ayağa kalkarak, kürsünün üstüne, oldukça gün görmüş esmer kahverengi çantasından sarı saman yapraklı defterini çıkardı. İlk dersini vermeye başladı!.

Giriş olarak; Türk Edebiyatı Tarihi üzerinde, millî destanlarımızın tesirini ele aldı. Özellikle de MANAS DESTANI üzerinde duruyordu. Sonra da, Oğuz Han ve Alp Er Tunga destanlarına geçti. Bunların; elan daha Türkistan’da anıldıklarını söyledi.

Anlattıkları konular; bizlerin o zamana kadar edinmiş olduğumuz bilgilerden çok farklı idi. Bunları; sanki o devrin içinde yaşıyormuşcasına duyarak büyük bir coşkuyla anlatıyor, zaten al olan benzi daha çok allaşıyordu. Hepimiz heyecan içinde kalmış, bambaşka duygular içinde başka bir âleme dalmıştık.

Türk Tarihi’nin ve Edebiyatı’nın esas kaynaklarının bu destanlar olduğunu belirtti. Söyledikleri; 11. sınıfa gelene kadar öğrendiklerimiz-den başka şeylerdi! Hepimizi içten etkilemiş, tarihimizin aydınlığına ve benliğimize kavuşmuştuk. Zira, şimdiye kadar okuduğumuz tarih derslerimizden bir şey anlayamamıştık. Tarih derslerimizin esas hocalarına, anlayamadığımızı sorduğumuzda, bizi karıştırmayın, kitabınız nasıl yazıyorsa öyledir, deyip işin içinden çıkıyorlardı. Halbuki, bizler bakalorya ve lise mezuniyet imtihanı verecektik..

Aynı derdimizi yeni hocamıza da açtık.

Özet olarak şunları söyledi ve izah etti:

‘Elinizdeki kitaplar, Tarih Cemiyeti’nin yazdığı kitaplardır. Ayrı ayrı şahıslardan çıkmıştır. Kabile-Devlet görüşü ile yazılmıştır. Türkleri 40 yerde 40 devlet kurmuş ve hiç birisini de yaşatmamışız gibi, gayet sakıncalı bir sonuca ulaştırmaktadır. Çektiğiniz güçlük, bundandır!. Gerçekte, Türk tarihi bir bütündür. Ve bu bütünlük içinde ele alınmalıdır. Sülâle Toprak- Devlet, esastır. Aynı topraklar üzerinde muhtelif zamanlarda hâkim olmuş sülâleleri ayrı birer devletmiş gibi saymak da yanlıştır.

Bu bütünlük, Hunlar, Göktürkler zamanında vardı. İslâmiyet sonrası Büyük Selçuklu İmparatorluğu, Cengiz Oğulları ve Temür dönemlerinde de böyle idi. Hattâ, Osmanlıların fetret devrinde, Edirne’deki II. Murad’a Semerkant’taki Temür’den buyruk gelirdi. Tarihte birkaç defa gerçekleşmiş olan bir bütünlüğün bundan sonra da gerçekleşmemesi için bir sebep yoktur.’ Hocamızın, tarihimize getirdiği bu berraklık karşısında, o zamanlar çok kuvvetli olan bir Sovyet Rusya varken, nasıl mümkün olacağını sorduk. Kendisi bu sualimizi, ‘bunu (kendi gücümüzle olmasa bile) gelecekte dünyanın siyasî durumu mümkün kılacaktır. Buna muhtaç olacaktır.’ diye cevapladı.

Ve ‘şimdi, Türk tarihini ben okutuyorum, alacağınız notlar, sınıf geçmenize esas olacaktır, Tarih Cemiyeti’nin kitaplarını rafa kaldırın’ diye ilâve etti.

Bu sözleri söyleyebilmek, o zamanlarda her babayiğitin harcı değildi."

Mehmet Orhun
(Bilge Yolbaşçının, Edirne Erkek Lisesinden öğrencisi.)