AKP devlete hakim değil

tarafından **İlteriş Kağan** Salı 17 Haz. 2014 - 10:53

AKP kadrosu iktidardadır, ama devlete hakim değildir. O kadar hakim değildir ki, bürokrasiyi ve yargıyı korku ve dehşet içinde dağıtırken dahi kendisini güvende hissetmemekte ve topluma saçılan garip gelişmeleri baskılamaya çalışmaktadır. AKP devlet mekanizmasına o denli haklim değildir ki, Gezi direnişinde günahı kadar korkmakta, fakat en geri plandaki asıl organizatörü bulup çıkaramamaktadır. AKP'nin devlete hakim olmadığı, hemen tüm devlet mekanizmalarını olabildiğince devreden çıkarmaya çalışarak işleri yürütmeye çalışmasından anlaşılmaktadır. Çünkü AKP, emperyalın Ortadoğu ve Türkiye ile ilgili ihalesini almış ve görevini istenen hızda sonuca ulaştıramamıştır. Belki de, sonuca ulaştığında işinin bitmiş olacağını sezdiği için, işi sallantıda tutmaktadır! Ne var ki, bu durum da AKP'yi ve liderini kurtarmaya yetmeyecektir. Açık ve gizli danışmanların daha da geri planında kimlerin asıl devrede olduğunu AKP de anlayamamaktadır. Doğrusu, bir siyasi örgüt için, hatta oldukça büyük bir oy tabanı ile iktidara gelmiş olan bir siyasi örgütün en son isteyeceği bir durumdur bu.

Bir ülkede emperyalın koşturacağı at olduğu sürece o atın başına nelerin geleceğini kahinler dahi kestiremez. Eğer ülkeye hakim at gerçekten halkının çıkarını güdüyorsa, o zaman halkçı atın yedeğine ikinci bir at koyulur ve onun üzerine oynanır. İşte 1950 operasyonu. Ne hazindir ki, halkımız bu operasyonu çok partili sisteme, dolayısıyla demokrasiye geçiş olarak yorumlamaktadır. Sonuç ortadadır; ticari emperyalizmin ülkeye girişi sonucu 1958 yılında moratoryum yapan iktidar, hatasını, maalesef, büyük bedelle ödemiştir. Ülkenin şanssızlığı şurada ki, bugünkü koşullarda ikinci bir ata gereksinme yoktur!

‘KAPLANLA YATAN SONUCA RAZI OLMALIDIR’

Bu dersten çıkarılması gereken çok önemli bir sonuç vardır: İsmet Paşa'nın dediği gibi, kaplanla yatan sonuca razı olmalıdır. Hatta, kaplanla yatan yine de şanslı sayılır, çünkü kaplanın nasıl bir yaratık olduğunu görür, anlar ve bilir. Oysa, zarif bir bayanla işbirliği yapanın nasıl bir çuvala girdiğini gafil çok sonra anlar, anladığı zaman da iş işten geçmiş olur. Hangi zarif kişi ile kim nasıl dans ederse bu durum kimseyi ilgilendirmez, ama bir siyasi partinin böylesi bir aymazlığı, açıktır ki, tüm ulusu ilgilendirir. Tek parti yönetimini arzulayanlar bilmezler mi ki, böyle bir sistemde, seçmenden oy almada da, seçmene taviz vermede de tek olan bir siyasi yapı, doğal olarak, toplumun uzun dönemli genel çıkarına dönük siyaset değil, dayandığı tabanın hakimiyet ve talebine göre siyaset yapar. Böylesi kurgulanan siyaset uluslararası düzlemde emperyalist amaçlı olabilir ve halkın aleyhine sonuç verebilir.

Halkın düzeyine göre kurgulanmış olan ve/veya sadece sandık demokrasisine dayanan bir iktidar mutlaklaştıkça sadece despotlaşmaz, aynı zamanda dış mihrakların da mihrakına daha güçlü girebilir. Bu durum, özellikle de ekonomik kriz aşamalarında belirginleşir. Ne var ki, böylesi durumlar ve uygulanan politikalar halkların kısa dönemli bazı görüş ve duygularını okşuyor olabilmekle beraber, uzun dönemde halkın aleyhine sonuç verebilir. Bu durumun iki önemli supabı vardır. Bunlardan biri toplumun "organik aydınları", ikincisi ise ya koalisyon iktidarı ya da güçlü muhalefetin varlığıdır. Özellikle güçlü muhalefet bu bağlamda çok önemli ve yaşamsaldır.

‘KÜRT VATANDAŞLAR BİLMESİ GEREKİR Kİ…'

Tek parti yönetimi daima despotik eğilimli gelişme gösterir, çünkü iki seçim arası dönemde ikamesi yoktur. Tek parti yönetiminin bir yansıması, kuşkusuz, Gezi direnişinde görüldü. Bu direniş muhteşemdi; kabine ve başbakan istifaya zorlandı. Başbakan istifa etmedi, daha da garibi kendisi bu durumu "dik duruş" ifadesi ile açıklamaya çalıştı. Halbuki, mesele başbakanın dik duruşuyla ilgili olmayıp, parlamentodaki tek partinin oluşturduğu siyasi patoloji ile ilgili idi. Başbakan istifa etse idi, kim başbakan olacaktı ki; cumhurbaşkanı kime görev tevdi edecekti ki!

Aynı trajedi, maalesef, şimdi de cumhurbaşkanlığı seçiminde yaşanıyor. AKP harcı ile çimentolanmış kesim yanında, çirkin pazarlıklarla yürütülen açılım programına güvenen başbakanın şansı yüksek görülüyor. Zira anahtar konumundaki Kürt vatandaşlar parlamentoya hakim olamayacak olan herhangi bir potansiyel adayla, ne denli parlak ve pozisyona layık olursa olsun, görüşmeye yanaşmaz. Müzakereler esnasında Kürt tarafının başbakandan koparabileceği tavizin boyutunu da, maalesef, yine parlamento hakimiyetine dayalı olarak tek siyaset yapımcı konumundaki başbakanın pozisyonu belirleyecektir. Kürt vatandaşlar, kendi güçleri dışında, hangi alternatiften nasıl bir medet umabilir ki! Kürt vatandaşların bilmesi gerekir ki, Kürt ve Türk kardeşliği ve karşılıklı hakların tanınması ne sadece bir siyasi partinin ne de kendisini lider sanma gafletine bürünenin eseri olabilir. Böylesi sosyal çatlaklar ancak ya halkların karşılıklı anlayışla birbirine kaynaşması ya da ciddi çatışmalar sonucunda gerçekleşebilir. Kürt halkının hiç kimseye güvenmeden, birinci yolu tercih edeceğini umuyorum!

CUMHURBAŞKANININ TEMSİL MİSYONU İÇERİYE YÖNELİK OLACAĞI GİBİ DIŞ DÜNYAYA YÖNELİK DE OLMALI

Bir ülkenin cumhurbaşkanının temsil misyonu içeriye yönelik olacağı gibi, ondan da önemlisi dış dünyaya yöneliktir. Bir zamanlar Berlusconi'nin İtalya'yı uluslararası alanda temsilini unutmayalım! Seçilecek Cumhurbaşkanı da Türkiye'yi resmi sıfatla olmanın ötesinde, ki bu doğal temsildir, kişisel özellikleri ile temsil edecektir. Uluslararası temaslarda bu nitelik tüm ülkeyi kapsayacak ve hepimizi bundan sorumlu tutacaktır. Umuyor ve diliyorum ki, önümüzdeki seçimde, ulus olarak tüm dünyaya dik başımızı ve gururumuzu sergilemiş oluruz!

Prof. Dr. İzzettin Önder